In verschillende studies is een negatief verband gevonden tussen het hebben ervaren van fysieke kindermishandeling en het vertonen van prosociaal gedrag, net als tussen het hebben ervaren van...Show moreIn verschillende studies is een negatief verband gevonden tussen het hebben ervaren van fysieke kindermishandeling en het vertonen van prosociaal gedrag, net als tussen het hebben ervaren van fysieke kindermishandeling en het oxytocineniveau. Hiernaast is in recent onderzoek een positief verband tussen het oxytocineniveau en het vertonen van prosociaal gedrag gerapporteerd. Bovendien zijn er aanwijzingen dat oxytocineniveaus de relatie tussen fysieke kindermishandeling en prosociaal gedrag partieel of volledig mediëren. Naar dit alles is echter nog relatief weinig onderzoek gedaan. Om de opgestelde veronderstellingen te toetsen, werden in het huidige onderzoek tijdens een experimentele sessie verschillende metingen verricht bij 30 Nederlandse studentes tussen de 18 en 30 jaar (M = 20.23, SD = 2.66). Met behulp van een aangepaste versie van de Conflict Tactics Scale is gevraagd in hoeverre de participanten te maken hebben gehad met vormen van fysieke kindermishandeling. Verder werd aan het begin van de onderzoekssessie speeksel afgenomen en is hierin het basale oxytocineniveau gemeten. Ten slotte is middels een doneertaak het prosociale gedrag van de proefpersonen in kaart gebracht. Het volledige mediatiemodel is getest aan de hand van de vier condities van Baron en Kenny (1986). De twee enkelvoudige lineaire regressieanalyses toonden dat fysieke kindermishandeling en prosociaal gedrag niet significant samenhingen (p > .05), net als fysieke kindermishandeling en oxytocineniveau (p > .05). De meervoudige lineaire regressieanalyse liet zien dat oxytocineniveau en prosociaal gedrag (waarbij gecontroleerd werd voor fysieke kindermishandeling) ook geen verband hielden met elkaar (p > .05), net als fysieke kindermishandeling en prosociaal gedrag (waarbij gecontroleerd werd voor oxytocineniveau, p > .05). In conclusie bleek er hiermee geen sprake van een mediërende rol van oxytocine in de relatie tussen fysieke kindermishandeling en prosociaal gedrag. De afwezigheid van significante resultaten zou het gevolg kunnen zijn van enkele methodologische beperkingen van het huidige onderzoek. Mogelijk worden er wel relaties geconstateerd bij andere steekproeven of varianten van de variabelen. Gezien de limitaties en implicaties van de onderhavige studie is er meer en uitgebreider onderzoek nodig.Show less
Het BoekStartprogramma is een interventie om vroeg voorlezen te stimuleren. Onder invloed van BoekStart lezen ouders hun kind vaker voor, gaan ze vaker naar de bibliotheek en hechten ze meer belang...Show moreHet BoekStartprogramma is een interventie om vroeg voorlezen te stimuleren. Onder invloed van BoekStart lezen ouders hun kind vaker voor, gaan ze vaker naar de bibliotheek en hechten ze meer belang aan voorleesactiviteiten. Onderzocht is of BoekStart effect heeft op de productieve taalontwikkeling van het kind, en of deze relatie gemedieerd wordt door de voorleesfrequentie. Participanten zijn ouders van kinderen rond de leeftijd van 12.46 maanden (SD= 1.56). Deze ouders zijn afkomstig uit de BoekStartgemeenten (N= 19) en uit de niet-BoekStartgemeenten (N= 17). Om de productieve taalontwikkeling te meten is er gebruik gemaakt van de Communicative Development Inventory (CDI). De voorleesfrequentie werd bepaald aan de hand van een vierpuntsschaal. In dit onderzoek is (1) geen effect van BoekStart op de voorleesfrequentie gevonden. (2) Ook blijkt BoekStart niet van invloed te zijn op de productieve taalontwikkeling. (3) Tevens is er uit dit onderzoek geen effect van voorleesfrequentie op de productieve taalontwikkeling naar voren gekomen. (5) Er is geen sprake van een mediatiemodel. Ouders gaan onder invloed van het BoekStartprogramma niet vaker voorlezen. Daarnaast blijken BoekStart en de voorleesfrequentie van ouders niet van invloed te zijn op het aantal woorden dat een kind spreekt op een leeftijd van één jaar.Show less
