Het vertonen van gezichtsuitdrukkingen is één van de manieren waarop emoties gedeeld worden met een ander individu; het heeft een communicatieve functie (Nelson & Russell, 2013). De mate waarin...Show moreHet vertonen van gezichtsuitdrukkingen is één van de manieren waarop emoties gedeeld worden met een ander individu; het heeft een communicatieve functie (Nelson & Russell, 2013). De mate waarin het spiegelen (mimicry) van gezichtsuitdrukkingen voorkomt bij gorilla’s (Gorilla gorilla) kan mogelijk iets zeggen over de communicatieve functie van emoties bij dieren. Om meer inzicht te krijgen in dit fenomeen, is in dit onderzoek onderzocht in welke mate gorilla’s een speelgezicht spiegelen wanneer zij deze observeren in een videobeeld van twee interactieve soortgenoten (experimentele conditie). Dit werd vergeleken met de mate waarin gorilla’s een speelgezicht vertonen wanneer zij een videobeeld observeren met hierin neutrale gezichtsuitdrukkingen van soortgenoten (controleconditie). De data die voor dit onderzoek gebruikt is komt uit video-opnames van gorilla’s in dierentuin Diergaarde Blijdorp te Rotterdam. Op deze video-opnames is hun vrijwillige deelname aan dit onderzoek te zien. Om de gecodeerde data te analyseren is gebruik gemaakt van de Wilcoxon Signed Rank test. Er is geen significant verschil gevonden in het voorkomen van een speelgezicht bij gorilla’s tussen de experimentele conditie en de controleconditie. De nulhypothese kon niet verworpen worden. Mogelijk is dit resultaat het gevolg van een te kleine onderzoekspopulatie, een te kort gewenningsproces voor de gorilla’s aan de onderzoeksopstelling of het idee dat gorilla’s mogelijk begrijpen dat zij naar een videobeeld kijken en hierdoor anders reageren. Eventueel vervolgonderzoek zou zich kunnen richten op het verbeteren van deze beperkingen.Show less
Motor mimicry has been studied since the beginning of the last century, however it remains in need of research and is far from being fully understood. Here, we investigate the effect of gender and...Show moreMotor mimicry has been studied since the beginning of the last century, however it remains in need of research and is far from being fully understood. Here, we investigate the effect of gender and social distance (extent of realism during human interaction) on the amount of mimicry. We do so by utilizing repeated measures design, all participants were assigned with an undercover confederate. During each measurement, the confederate has performed one of the following behaviours: yawning, scratching, lip biting or face touching. The conditions were as follows: Pre-recorded (recorded video stimuli), Live Stream (live video stimuli) and Live Interaction (live stimuli). The analysis demonstrated that gender has no significant effect on the prevalence of all mimicry types. Social distance has been noted to have some arguable effects. Hopefully, further research will be able to utilize experience gained during this experiment in both practical and methodological sense, in order to achieve better understanding of certain populations and human neurophysiology in general.Show less
This study investigates whether mimicry of scratching, yawning, lip biting, and face touching is influenced by empathy, trust, gender, or social distance. Twenty participants counted the eye blinks...Show moreThis study investigates whether mimicry of scratching, yawning, lip biting, and face touching is influenced by empathy, trust, gender, or social distance. Twenty participants counted the eye blinks of a confederate in three social distance conditions, namely while watching a pre-recorded video, while having a live interaction, and through a live stream. During these conditions, the confederate performed the four mimicry behaviours. The participants also played investment games to measure trust and they filled in the Interpersonal Reactivity Index to measure empathy. This study did not find a significant relation between mimicry and empathy, nor between mimicry and gender. A negative relation was found between trust and mimicry, with lower levels of trust leading to more mimicry. A significant difference between yawning and face touching was also found, with face touching leading to higher levels of mimicry. However, the social distance condition that one was in did not influence the amount of mimicry. Adding empathy as a covariate also did not influence the results. Future research is needed to examine other factors that could influence the relationship between social distance and mimicry. For instance, it is possible that how comfortable one feels moderates this relationship or that people suppress behaviours to be polite.Show less
In 1978 publiceerde de Amerikaans-Palestijnse literatuurwetenschapper Edward Said de gezaghebbende studie Orientalism. Hiermee zorgde hij voor een doorbraak in de postkoloniale studies en legde hij...Show moreIn 1978 publiceerde de Amerikaans-Palestijnse literatuurwetenschapper Edward Said de gezaghebbende studie Orientalism. Hiermee zorgde hij voor een doorbraak in de postkoloniale studies en legde hij de basis voor latere postkoloniale theoretici, zoals Elleke Boehmer en Homi Bhabha. Bhabha die als een van de belangrijkste theoretici van de koloniale en postkoloniale literatuur wordt beschouwd, wijst op de ambiguïteit van het koloniale discours en onderstreept hierbij de complexiteit van de relaties tussen kolonisator en gekoloniseerde. Om deze ambivalentie aan te duiden introduceert hij twee concepten die een belangrijke plaats binnen de postkoloniale theorie innemen en die ik in deze scriptie op werken uit de Nederlands-Indische literatuur toepas, namelijk: mimicry en hybriditeit. Mimicry verwijst naar het nabootsen van de kolonisator door de gekoloniseerde en hybriditeit naar een raciale/interculturele mengvorm. Om de complexiteit van deze concepten te demonstreren, heb ik literaire teksten als mijn onderzoeksobjecten geselecteerd die uit verschillende historische tijdsperioden afkomstig zijn en vanuit verschillende perspectieven – westers en niet-westers – geschreven zijn. Specifiek betreft het de volgende koloniale werken van Nederlandse schrijvers: Christina Martha van Q.M.R. Ver Huell en Aboe Bakar van P.A. Daum, en de postkoloniale romans Buiten het gareel van de Indonesische schijfster Soewarsih Djojopoespito en Tussen Ambon en Amsterdam van de Nederlands-Molukse auteur Herman Keppy. Alle door mij geanalyseerde literaire teksten worden door de volgende ambiguïteit gekenmerkt: de gekoloniseerde probeert om zich van zijn ongeschiktheid te bevrijden, maar zijn streven leidt in plaats van tot ongeschiktheid tot hybriditeit. Aan het eind van deze scriptie bevindt zich in de bijlage een interview met Herman Keppy dat ik op 7 juli 2015 met de schrijver heb afgenomen.Show less
