Na decennia van decentralisatie in het Nederlandse volkshuisvestingsbeleid, is aan het eind van kabinet Rutte III een voorzichtige tendens richting centrale regie ingezet. Deze tendens is onder het...Show moreNa decennia van decentralisatie in het Nederlandse volkshuisvestingsbeleid, is aan het eind van kabinet Rutte III een voorzichtige tendens richting centrale regie ingezet. Deze tendens is onder het kabinet Rutte IV, met onder andere de terugkeer van een minister voor Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening, in een versnelling gekomen. Deze beweging past in het bredere concept van recentralisatie. Dit is een relatief nieuw en onderbelicht concept, zeker in de Europese context. Tegelijkertijd toont de huidige trend in het Nederlandse volkshuisvestingsbeleid duidelijke tekenen van recentralisatie. Het doel van dit onderzoek is dan ook het vinden van oorzakelijke factoren voor de recentralisatie van het Nederlandse volkshuisvestingsbeleid. Gebaseerd op bestaande theorieën verwacht het onderzoek dat de recentralisatie het gevolg is van crises als de asielcrisis, de stikstofcrisis en de COVID-19-pandemie aan de ene kant, en de verminderde lokale invloed van landelijke coalitiepartijen aan de andere kant. Deze verwachtingen zijn getoetst middels semigestructureerde interviews, welke onder een brede groep actoren zijn afgenomen. Ook is er gezocht naar alternatieve verklaringen voor de recentralisatie van het Nederlandse volkshuisvestingsbeleid. De vooraf opgestelde verwachtingen worden niet, of slechts ten dele, ondersteund door het onderzoek. De verwachting dat crises een sterke invloed hebben gehad op de recentralisatie van het Nederlandse volkshuisvestingsbeleid wordt slechts ten dele ondersteund. De verwachting dat recentralisatie het gevolg is van verminderde lokale invloed van landelijke coalitiepartijen wordt niet ondersteund door de resultaten. Wel blijkt uit de resultaten dat de recentralisatie van het Nederlandse volkshuisvestingsbeleid past in een bredere (ideologische) trend van recentralisatie, en dat in deze ontwikkeling een grote rol is weggelecht voor gemeenten en individuele politici. Dit onderzoek beveelt onder andere aan om in volgend onderzoek verder te kijken naar deze alternatieve verklaringen voor de recentralisatie van het Nederlandse volkshuisvestingsbeleid.Show less
Gemeentelijke herindelingen zijn vaak complexe besluiten die altijd weerstand oproept bij verschillende actoren. Er is echter nog maar beperkt onderzoek verricht naar weerstand bij gemeentelijke...Show moreGemeentelijke herindelingen zijn vaak complexe besluiten die altijd weerstand oproept bij verschillende actoren. Er is echter nog maar beperkt onderzoek verricht naar weerstand bij gemeentelijke herindelingen. Eerdere onderzoeken concentreerden zich voornamelijk op de resultaten, zoals de verbetering van de efficiëntie en effectiviteit van het bestuur. Hierdoor is het fenomeen van weerstand onderbelicht. Zodoende is er nog weinig aandacht geweest voor het proces van een gemeentelijke herindeling. Om dit hiaat op te vullen is de volgende onderzoeksvraag geformuleerd: Hoe wordt er binnen het herindelingsproces omgegaan met weerstand tegen herindelingen door verschillende actoren en in verschillende fasen van het proces? Weerstand tegen herindeling wordt in dit onderzoek gezien als alle inspanningen van actoren om herindelingen te voorkomen. Aan de hand van zeven copingstrategieën kan er met weerstand worden omgegaan. Om de hoofdvraag te kunnen beantwoorden is er gekozen om een vergelijkende case study uit te voeren waarin twee gemeentelijke herindelingen zijn vergeleken: de gemeente Goeree-Overflakkee (2013) en de Hoeksche Waard (2019). Door middel van een documentanalyse en interviews met betrokken actoren, zijn beide herindelingsprocessen en de weerstand tegen deze herindelingen in kaart gebracht. Uit de analyse van de documenten en interviews blijkt dat verschillende instrumenten en middelen worden ingezet om weerstand te beheersen. De vergelijking laat zien dat learning de meest effectieve copingstrategie is, omdat het zich richt op de inhoudelijke bezwaren van actoren die onderdeel worden van het verdere proces.Show less
De rechter wordt niet alleen landelijk, maar ook lokaal regelmatig betrokken bij natuurzaken, ingeschakeld door milieuorganisaties. Wat verklaart de Nederlandse juridisering van natuurregelgeving?...Show moreDe rechter wordt niet alleen landelijk, maar ook lokaal regelmatig betrokken bij natuurzaken, ingeschakeld door milieuorganisaties. Wat verklaart de Nederlandse juridisering van natuurregelgeving? Deze vraag tracht dit onderzoek te beantwoorden middels Causal Process Tracing van een single casestudy, gebruikmakend van documentanalyse en interviews. Er wordt bekeken of en met welke afwegingen ten eerste het implementation gap plaatsvindt en ten tweede een belangengroep juridische actie onderneemt. De afwegingen van de verschillende actoren in het beleidsproces zijn bovendien achterhaald met behulp van ‘multi-s’ benaderingen, zoals multi-level goverance, horizontal governance en het multi-issue perspectief. Met dit onderzoek is het onderbelichte juridische aspect gekoppeld aan onderzoek naar het implementation gap en sociale bewegingen.Show less
The Paris Clime Agreement in 2015 and the subsequent European Deal have put considerable pressure on countries to quicken the pace of their renewable energy transition. To keep global warming under...Show moreThe Paris Clime Agreement in 2015 and the subsequent European Deal have put considerable pressure on countries to quicken the pace of their renewable energy transition. To keep global warming under 1,5 degrees Celcius and reduce greenhouse gas emissions by 49% by 2030, the Dutch government published the national Climate Agreement in 2019. This document shifts the responsibility to draw up and implement a Regional Energy Strategy (RES) to 30 designated regions. However, the process of the RES has exposed issues of social injustices caused by the energy transition, leading to protests, social unrest a decline in public support for policies in local communities. This social dimension of energy justice in the energy transition tends to be overlooked by scholars and policymakers. By integrating the notion of multi-level governance with the concept of energy justice and its three core tenets - procedural, distributional and recognition justice - this thesis develops a novel conceptual framework to fill this gap and analyse energy justice in the energy transition in the Achterhoek region in the Netherlands. It explores the research question: How do various stakeholders at different levels of governance address energy justice in the case of the Achterhoek region in the Netherlands? It finds that energy justice measures are relatively integrated across each level of governance, with a predominant focus on (financial) participation measures. Moreover, it finds that the context in which energy justice is shaped is highly dynamic in which stakeholders interact and influence each other across levels of governance through extensive policy networks. Rather than a static phenomenon that can be analysed in isolated spheres of governance, the current thesis emphasises the highly dynamic and multi-level nature of energy justice.Show less
Solving and effectively tackling crises requires cooperation. This statement is often considered a universal truth. The abundant literature assesses the performance and cooperation of crisis...Show moreSolving and effectively tackling crises requires cooperation. This statement is often considered a universal truth. The abundant literature assesses the performance and cooperation of crisis management organizations during a crisis. However, the existing literature neglects whether leaders within tasked with crisis management adopt a leadership style that facilitates this cooperation. This study defines how a crisis is associated with leadership behavior and if collaborative leadership behavior occurs. The COVID-19 pandemic presents a unique opportunity to assess this behavior. Leaders and people working under their supervision working in crisis management organizations of the Dutch Haaglanden safety region are interviewed to reflect on the approach a leader took and their behavior. The qualitative methods used present a deeper understanding of what leaders motivate to make certain decisions. Collaborative leadership behavior does occur during a crisis. The main motivations are that the increased pressure on the organization and the high uncertainty levels drives leaders to adopt several features of collaborative leadership behavior. Therefore, this research concludes that a crisis incentivizes leaders to assume a leadership style that facilitates collaboration within and between organizations. Nevertheless, further research is required on how other dimensions of crises – media and public pressure and resource scarcity – are associated with leadership behavior.Show less
Over the course of European integration, national parliaments have developed methods of scrutinizing new EU legislation. Especially since the Lisbon Treaty, national parliaments have become both...Show moreOver the course of European integration, national parliaments have developed methods of scrutinizing new EU legislation. Especially since the Lisbon Treaty, national parliaments have become both more empowered and active on EU affairs. At the same time, the European Parliament has become a co-legislator, (theoretically) securing parliamentary control over both the Council and the EP parts of the ordinary legislative procedure. This thesis, by way of a deep case study, gives an analysis of the methods to enact influence deployed by Dutch parliamentarians in the European Parliament and the Tweede Kamer on the Proposal for a European Labour Authority. (ELA, 2018/0064 (COD)). The thesis is based on parliamentary proceedings and interviews with M(E)Ps and others involved in the case. Among other conclusions, the importance of committee meetings is highlighted.Show less
This thesis sheds light on Moroccan governance actors’ perspectives on the multi-level governance of boat people in the Western Mediterranean. The central argument is that the inclusion of third...Show moreThis thesis sheds light on Moroccan governance actors’ perspectives on the multi-level governance of boat people in the Western Mediterranean. The central argument is that the inclusion of third countries’ perspectives on EU’s external border and migration policy is crucial to enhance the understanding of governance realities. The research question is: How did the Moroccan state and civil society react to the increasingly multi-leveled and externalized EU migration governance from 1992 to 2013, in the context of irregular migration by boat? During a field study in Morocco, eleven interviews were conducted with (former) officials, national and international NGO´s. In a chronological analysis, migration and external border policies by the EU, Morocco and Spain are assessed and contrasted with statements from Moroccan stakeholders. Furthermore, this paper examines the agency of Moroccan governance actors in implementation and negotiation processes. The main findings are discussed in relation to the ‘gap hypothesis’, ‘mobility regimes’ and migration as a ‘bargaining chip’ in negotiations.Show less
