Depression, obesity and T2D are growing healthcare and societal burdens worldwide. Several studies showed that there are relationships between these burdens. T2D often coincides with depression and...Show moreDepression, obesity and T2D are growing healthcare and societal burdens worldwide. Several studies showed that there are relationships between these burdens. T2D often coincides with depression and vice versa, whereas elevated glucose levels can indicate T2D. Current study focuses on depressive mood, postprandial- and glucose levels. This cross-sectional cohort study utilized secondary, quantitative data from the Netherlands Epidemiology of Obesity (NEO) study (N = 6671), which included a meal challenge. The Inventory of Depressive Symptoms (IDS), was used to assess depressive mood. It was expected that depressive mood predicts elevated postprandial- and fasting glucose levels. Sex, BMI and Total Body Fat were expected to be moderators. Depressive mood significantly predicted elevated postprandial- and fasting glucose levels, before adding covariates other than age and sex. Sex, BMI and TBF all significantly moderated the associations between depressive mood and elevated postprandial- and fasting glucose. The effect of depressive mood on postprandial glucose, but not fasting glucose, was stronger in females than in males, with B = .017, p < .001 and B = 007, p < .001, respectively. Subjects with depressive mood are more at risk for developing IGM, IFG, and ultimately T2D. Women are more at risk than men, whereas excess weight also seems a risk factor for elevated glucose levels. It is suggested that future research focusses on the impact of confounding variables and depressive symptoms by itself, to more accurately study the effect of depression on IGM, IFG and T2D.Show less
Onder kinderen is er wereldwijd steeds meer sprake van overgewicht. Deze stijging is ook in India waar te nemen. Het doel van dit onderzoek is analyseren of actieve en passieve tijdsbesteding...Show moreOnder kinderen is er wereldwijd steeds meer sprake van overgewicht. Deze stijging is ook in India waar te nemen. Het doel van dit onderzoek is analyseren of actieve en passieve tijdsbesteding mediatoren zijn in het verband tussen de sociaaleconomische status (SES) en de Body Mass Index (BMI) bij schoolgaande kinderen in India. De steekproef bestaat uit 293 kinderen tussen de 10 en 14 jaar (M=12.38, SD=1.169) uit Pune (India). Het gaat om 161 jongens en 123 meisjes, van de overige 9 kinderen is het geslacht onbekend. Gegevens betreffende BMI zijn verzameld door middel van een zelfrapportage van BMI, gegevens over tijdsbesteding aan de hand van een dagboek dat tijdens interviews werd ingevuld en de SES is vastgesteld op basis van de soort school. De uitkomsten van dit onderzoek laten zien dat actieve tijdsbesteding geen mediator is en dat passieve tijdsbesteding een partiële mediator is voor het verband tussen SES en BMI. Preventie van overgewicht moet zich dan ook vooral richten op de hoge SES kinderen, door middel van het ontmoedigen van passieve tijdsbesteding.Show less
