Abstract There is only a small number of rhyming translations of the Qur’ān in European languages, while there are none at all in Dutch. Because of that in this thesis I research the possibility of...Show moreAbstract There is only a small number of rhyming translations of the Qur’ān in European languages, while there are none at all in Dutch. Because of that in this thesis I research the possibility of translating the Qur’ān into rhyming rhythmic Dutch prose, considering the sound-meaning conflation, meaning that the meaning of Arabic words in the Holy Book can be intensified by the sound of that word, and besides that, repeating a certain sound can contribute to the atmosphere and message of a sura. Maybe a rhyming rhytmic translation of the Qur’ān that is a pleasant reading and that touches the heart as well is useful for many Muslims that don’t speak the Arabic language. An attempt is made to answer this research question by means of studying literature on the Islamic debate on inimitability and translatability of the Qur’ān and the occurence of saj‘ in it, and the conditions saj‘ must meet, as well as the theories on translating the sound of the Qur’ān of Shawkat Toorawa and Waleed Bleyhesh al-Amri, and above that by a case study on translating six suras: Q. 93, Q 97, Q. 100, Q. 112, Q,113 and Q. 114. The research has shown that it is possible to translate these sura’s from Arabic into rhyming rhythmic Dutch prose, considering the sound-meaning conflation, with exegetic notes helping to clarify uncertainties, and to justify translation choices. Subsequently not much meaning was lost compared to other translations. Note, however, that a translation will never be equal to the original, whether it is related to problems of translation in general or the impossibility of translating the word of God. And because the rhyme was my first concern, it was not always possible to find special words for hapaxes, or to find words with the same sound as in Arabic. Perhaps more time will be required to accomplish this or perhaps a bilingual researcher will be able to do so. Sometimes I had to deviate from more common interpretations of the meaning because the rhyme was my first concern.Show less
In dit onderzoek wordt de vraag gesteld wat de anafoor en het parallellisme voor invloed hebben op de redelijkheid en effectiviteit van strategische manoeuvres in de argumentatiefase van een...Show moreIn dit onderzoek wordt de vraag gesteld wat de anafoor en het parallellisme voor invloed hebben op de redelijkheid en effectiviteit van strategische manoeuvres in de argumentatiefase van een kritische discussie. Deze vraag sluit aan bij een onderzoekstraditie binnen de pragma-dialectische argumentatietheorie waarin strategisch manoeuvreren met presentationele middelen het uitgangspunt vormt (bijvoorbeeld: Houtlosser & Van Eemeren, 2000; Snoeck Henkemans, 2008; Van Poppel, 2016; Jansen, 2017; Snoeck Henkemans, 2017). Met de resultaten is er een argumentatieve dimensie toegevoegd aan de kennis over de anafoor en het parallellisme. Op basis van theoretisch-analytisch onderzoek is eerst een stipulatieve definitie opgesteld van de anafoor en het parallellisme. Uit dit deel blijkt dat tegelijkertijd onderzoeken van de anafoor en het parallellisme gerechtvaardigd kan worden door het feit dat er een benaming is voor situaties waarin beide stijlfiguren samenkomen: verbaal parallellisme (Leech, 1969, p.79). Met het theoretisch-analytische onderzoek is er ook een overzicht gemaakt van de verschillende functies die de anafoor en het parallellisme kunnen vervullen. De functies van de stijlfiguren vormden het uitgangspunt van het conceptueel-analytische onderzoek dat is uitgevoerd om te beoordelen wat de invloed van de anafoor en het parallellisme is op strategische manoeuvres. Dit is in kaart gebracht met behulp van voorbeelden uit de politieke praktijk. Naar aanleiding van het onderzoek kan worden geconcludeerd dat de anafoor en het parallellisme voornamelijk van invloed zijn op de effectiviteit van argumentatie. Gunstig voor de discussiant zijn de mogelijkheden om argumentatie met de stijlfiguren te verduidelijken en om de kans op kritische vragen te verkleinen. De stijlfiguren blijken daarnaast een minder gunstige invloed te kunnen hebben op argumentatie, omdat zij er ook voor kunnen zorgen dat de argumentatie overdreven of juist eentonig overkomt, waardoor de effectiviteit van een strategische manoeuvre wordt verminderd. De invloed op de redelijkheid in een strategische manoeuvre is nihil. De anafoor en het parallellisme kunnen in sommige gevallen overduidelijk in overeenstemming zijn met de taalgebruiksregel, maar de stijlfiguren zijn niet in staat onredelijke argumentatie redelijk te maken en vice versa.Show less
