De disruptieve gedragsstoornis is een overkoepelende term voor ODD en CD. Het type DBD zonder psychopathologische trekken, kenmerkt zich door emotionele disregulatie, wat leidt tot reactieve...Show moreDe disruptieve gedragsstoornis is een overkoepelende term voor ODD en CD. Het type DBD zonder psychopathologische trekken, kenmerkt zich door emotionele disregulatie, wat leidt tot reactieve agressie en een vijandige attributiestijl. Deze attributiestijl kan de perceptie op ouderlijk gedrag negatief beïnvloeden en zo mogelijk ook de kinduitkomsten. Het doel van dit onderzoek was: in kaart brengen of jongens tussen de 8 en 12 jaar met DBD en geen of weinig CU-traits, een modererende invloed hebben op de relatie tussen de perceptie van moeders en kinderen op ouderlijk gedrag. De steekproef omvatte 89 jongens in de leeftijd van 8-12 jaar. De perceptie van het kind op het ouderlijke gedrag van moeder, werd gemeten met de ‘Schaal voor Ouderlijk Gedrag’ (SOG) en de perceptie van moeder op eigen ouderlijk gedrag, werd gemeten met de ‘Alabama Parenting Questionaire – Parent Form’ (APQ – PF). De resultaten toonden een matige relatie tussen de perceptie van het kind op hard straffen door moeder en de perceptie van moeder op fysiek straffen van het kind. Het wel of niet zijn van een kind met DBD, heeft geen invloed op deze relatie. Dus kinderen met DBD en zonder psychopathologische trekken hebben geen andere perceptie op fysiek/hard straffen door moeder, dan kinderen zonder DBD. Omdat dit onderzoek uniek was in zijn onderzoeksgroep en vraagstelling, dient er vervolgonderzoek plaats te vinden om meer duidelijkheid te scheppen over de perceptie van kinderen met DBD op ouderlijk gedrag.Show less
De sfinx te Gizeh, die heden ten dage uitkijkt op Cairo en in alle rust de drie welbekende piramides lijkt te bewaken, heeft vanaf de 4e dynastie tot heden ten dage veel aandacht genoten. In zowel...Show moreDe sfinx te Gizeh, die heden ten dage uitkijkt op Cairo en in alle rust de drie welbekende piramides lijkt te bewaken, heeft vanaf de 4e dynastie tot heden ten dage veel aandacht genoten. In zowel het Faraonisch Egypte als de Grieks-Romeinse periode zijn veel restauraties gedaan aan en bij de sfinx, en zijn zelfs in de loop der jaren structuren en/of teksten toegevoegd bij de temenos van de sfinx. De laatstgenoemde periode is bij de bestudering van de sfinx echter relatief onderbelicht gebleven en zal in deze scriptie dus de meeste aandacht krijgen. De vondsten die zijn gedaan door verscheidene egyptologen en archeologen komen in de verschillende hoofdstukken ter sprake en zullen worden geanalyseerd in de poging een verandering in de perceptie van de sfinx te kunnen constateren vanaf zijn creatie tot aan de Grieks-Romeinse periode. Door het combineren van de verschillende ter beschikking staande bronnen wordt geprobeerd een nieuw perspectief te vormen bij een bekend monument. Welke aanpassingen zijn gedaan aan de sfinx en waar leiden we dat uit af? Wat betekenen deze specifiek aanpassingen of aangebrachte teksten precies? Zegt dit ons wat over de manier waarop de sfinx werd gezien of gewaardeerd door ofwel de lokale bevolking ofwel het koninklijk/keizerlijk huis? Waarom hebben de Grieken en Romeinen zich met een monumentale structuur bemoeid die voor hen vreemd was? Na het kritisch bekijken van vragen als deze aan de hand van het aanwezig archeologisch en historisch materiaal kan geconcludeerd worden dat de sfinx te Gizeh door de jaren heen een zeer belangrijke rol heeft gespeeld in de lokale cultus. Er is daadwerkelijk een lange-termijn verandering te constateren in de perceptie van de sfinx aan de hand van dit geheel aan inscripties en aanpassingen. Hierbij kan wellicht de conclusie getrokken worden dat men vanuit zowel Egyptisch als Grieks-Romeins perspectief te maken heeft met een vorm van erfgoedmanagement.Show less
