Dit onderzoek richt zich op de vraag wat volgens Turkse Nederlanders van de tweede generatie het onderscheid is tussen Turkse en Nederlandse media en hoe dit zich verhoudt tot hun perceptie van...Show moreDit onderzoek richt zich op de vraag wat volgens Turkse Nederlanders van de tweede generatie het onderscheid is tussen Turkse en Nederlandse media en hoe dit zich verhoudt tot hun perceptie van persvrijheid. Er hebben tien semi-gestructureerde interviews plaatsgevonden met twee subgroepen: a. respondenten die sympathiseren met de huidige regeringspartij van Turkije, de AKP, en b. respondenten die sympathiseren met een van de oppositiepartijen. Uit dit onderzoek is gebleken dat er verschillen bestaan in wat het begrip persvrijheid betekent voor de doelgroep; soms wordt er geen onderscheid gemaakt tussen de vrijheid waarin media kunnen opereren en de vrijheid van meningsuiting. Respondenten in beide subgroepen stellen dat Turkse media eenzijdig en partijdig zijn en dat – in vergelijking met Nederland – er in Turkije minder sprake is van zowel persvrijheid als vrijheid van meningsuiting. Tegelijkertijd is een groot deel van de AKP-subgroep van mening dat ingrepen van de Turkse overheid in het medialandschap soms genoodzaakt zijn om de Turkse staat te beschermen; de oppositie-subgroep is hier juist kritisch over en stelt dat de Turkse overheid op deze manier meer macht wil. Wat Nederlandse media betreft stellen respondenten in beide subgroepen dat deze een onjuist of onvolledig beeld laten zien van Turkse Nederlanders; dit wordt geweten aan (raciale) vooroordelen en onderrepresentatie binnen de mediawereld zelf. Over het algemeen hechten de respondenten die hebben deelgenomen aan dit onderzoek belang aan het idee van persvrijheid, maar zijn zij vanuit meerdere perspectieven kritisch over de manier waarop (nieuws)media volgens hen opereren, zowel in de Turkse als Nederlandse context.Show less
In dit onderzoek is gereconstrueerd hoe 138 artikelen van Parbode Magazine en De Ware Tijd tot stand zijn gekomen. De reconstructies zijn gebaseerd op de methode van Zvi Reich (2009) waarmee hij...Show moreIn dit onderzoek is gereconstrueerd hoe 138 artikelen van Parbode Magazine en De Ware Tijd tot stand zijn gekomen. De reconstructies zijn gebaseerd op de methode van Zvi Reich (2009) waarmee hij het nieuwsvergaringsproces van de Israëlische dagbladpers onderzoekt. Voor het onderhavige onderzoek zijn veertien journalisten geïnterviewd over de achtergrondartikelen die zij gepubliceerd hebben in de maanden maart, april, mei en juni 2016. Uit deze interviews is een beeld ontstaan van de manieren waarop de journalisten hun informatie verzamelen en hoe zij met hun bronnen omgaan. In de resultaten is naar voren gekomen dat journalisten van Parbode Magazine en De Ware Tijd hun informatie voornamelijk verzamelen op basis van een publicatie in een ander medium, een internet-zoeksessie en/of een face-to-face gesprek. Een face-to-face gesprek is zelfs de meest gebruikte manier in de uitwerkingsfase van het artikel om informatie te vergaren. Journalisten werken dus niet enkel vanachter hun bureau. Niet de bronnen, maar de journalisten bepalen waar het achtergrondartikel over gaat. De achtergrondartikelen zijn gebaseerd op 2,10 bronnen per artikel. Woordvoerders en pr-medewerkers zijn nauwelijks betrokken bij de achtergrondartikelen. En journalisten van Parbode Magazine en De Ware Tijd checken de informatie bij iets minder dan de helft van de 138 artikelen helemaal niet.Show less
