Hoewel dilemmatische argumentatie dikwijls is beschreven in de klassieke retorica en de formele logica, hebben moderne argumentatietheoretici zich nog nauwelijks over dit type argument gebogen....Show moreHoewel dilemmatische argumentatie dikwijls is beschreven in de klassieke retorica en de formele logica, hebben moderne argumentatietheoretici zich nog nauwelijks over dit type argument gebogen. Eerder (retorisch of logisch) onderzoek heeft zich beperkt tot de definitie of formeel logische vorm van dit type argument los van zijn context. Argumentatietheoretisch onderzoek kan juist een nieuw perspectief op dilemmatische argumentatie bieden waarmee ook de redelijkheid en de functie van dilemmatische argumenten in hun context kunnen worden onderzocht. Deze scriptie analyseert dilemmatische argumentatie vanuit een pragma-dialectisch kader. Op basis van inzichten uit de pragma-dialectische argumentatietheorie worden drie verschillende typen dilemmatische argumenten onderscheiden. Voor elk type wordt in deze scriptie een argumentatiepatroon met bijbehorend beoordelingsinstrumentarium opgesteld om de redelijkheid van dit type argument te kunnen toetsen. Vervolgens wordt aan de hand van drie casus de strategische functie van dilemmatische argumentatie onderzocht. De analyses van deze casus laten zien dat dilemmatische argumentatie de mogelijkheid biedt om niet alleen het eigen argument naar voren te brengen maar ook tegelijkertijd te anticiperen op een mogelijke kritische reactie van de tegenpartij.Show less
In dit onderzoek wordt de vraag gesteld wat de anafoor en het parallellisme voor invloed hebben op de redelijkheid en effectiviteit van strategische manoeuvres in de argumentatiefase van een...Show moreIn dit onderzoek wordt de vraag gesteld wat de anafoor en het parallellisme voor invloed hebben op de redelijkheid en effectiviteit van strategische manoeuvres in de argumentatiefase van een kritische discussie. Deze vraag sluit aan bij een onderzoekstraditie binnen de pragma-dialectische argumentatietheorie waarin strategisch manoeuvreren met presentationele middelen het uitgangspunt vormt (bijvoorbeeld: Houtlosser & Van Eemeren, 2000; Snoeck Henkemans, 2008; Van Poppel, 2016; Jansen, 2017; Snoeck Henkemans, 2017). Met de resultaten is er een argumentatieve dimensie toegevoegd aan de kennis over de anafoor en het parallellisme. Op basis van theoretisch-analytisch onderzoek is eerst een stipulatieve definitie opgesteld van de anafoor en het parallellisme. Uit dit deel blijkt dat tegelijkertijd onderzoeken van de anafoor en het parallellisme gerechtvaardigd kan worden door het feit dat er een benaming is voor situaties waarin beide stijlfiguren samenkomen: verbaal parallellisme (Leech, 1969, p.79). Met het theoretisch-analytische onderzoek is er ook een overzicht gemaakt van de verschillende functies die de anafoor en het parallellisme kunnen vervullen. De functies van de stijlfiguren vormden het uitgangspunt van het conceptueel-analytische onderzoek dat is uitgevoerd om te beoordelen wat de invloed van de anafoor en het parallellisme is op strategische manoeuvres. Dit is in kaart gebracht met behulp van voorbeelden uit de politieke praktijk. Naar aanleiding van het onderzoek kan worden geconcludeerd dat de anafoor en het parallellisme voornamelijk van invloed zijn op de effectiviteit van argumentatie. Gunstig voor de discussiant zijn de mogelijkheden om argumentatie met de stijlfiguren te verduidelijken en om de kans op kritische vragen te verkleinen. De stijlfiguren blijken daarnaast een minder gunstige invloed te kunnen hebben op argumentatie, omdat zij er ook voor kunnen zorgen dat de argumentatie overdreven of juist eentonig overkomt, waardoor de effectiviteit van een strategische manoeuvre wordt verminderd. De invloed op de redelijkheid in een strategische manoeuvre is nihil. De anafoor en het parallellisme kunnen in sommige gevallen overduidelijk in overeenstemming zijn met de taalgebruiksregel, maar de stijlfiguren zijn niet in staat onredelijke argumentatie redelijk te maken en vice versa.Show less
