Ondanks dat gendergelijkheid de wereldprioriteit van UNESCO is, is het geen realiteit. Hiermee worden vrouwen dagelijks geconfronteerd. Door de integratie van de artificiële intelligentie wordt de...Show moreOndanks dat gendergelijkheid de wereldprioriteit van UNESCO is, is het geen realiteit. Hiermee worden vrouwen dagelijks geconfronteerd. Door de integratie van de artificiële intelligentie wordt de ongelijkheid versterkt. Het blijkt dat de genderongelijkheid in A.I. wordt veroorzaakt door genderstereotyperingen met alle (fatale) gevolgen van dien voor vrouwen. Hier komt bij dat UNESCO’s Agenda 2030, die betrekking heeft op de totale wereldbevolking, afhankelijk is van de gendergelijkheid en de toepassing van artificiële intelligentie. Dit onderwerp verdient meer aandacht. Hierom gaat dit onderzoek in op UNESCO’s storytelling over de gender bias in artificiële intelligentie en in hoeverre UNESCO effectief is met het agenderen van dit issue middels storytelling. Om meer bewustwording hieromtrent te creëren gebruikt UNESCO storytelling als strategie, welke wordt geanalyseerd op basis van de theorieën van Joos (2021) en Kent (2015). Omdat dit issue opkomend is, wordt de storytelling rondom twee vergelijkbare issues geanalyseerd, namelijk: de (onder)vertegenwoordiging van vrouwen in de sportsector en in (het hogere onderwijs en) de wetenschap. Op basis van de geïdentificeerde patronen kan een uitspraak worden gedaan over de kans dat UNESCO succesvol zal zijn in het agenderen van het opkomende issue over de gender bias in artificiële intelligentie. Op basis van de bevindingen wordt de hoofdvraag beantwoord, welke als volgt luidt: ‘‘Op welke wijze gebruikt UNESCO storytelling om de gender bias in artificiële intelligentie te agenderen en hoe effectief is zij hierbij?’’ Uit de bevindingen blijkt dat de framing van het issue bepalend is. De gevolgen van de gender bias in A.I. wordt geframed als cruciaal en onmisbare capaciteit voor de realisatie van de Agenda 2030. Dankzij de nabijheid van het issue en de Agenda 2030 resoneert het publiek sneller met UNESCO’s storytelling. Het probleem van de gender bias in A.I. wordt concreet gemaakt waardoor sneller een verbinding wordt gemaakt met het publiek. Hierbij is het opvallend dat het issue abstract wordt gemaakt als UNESCO het issue framed als een mensenrechtenkwestie, zoals bij de kwestie rondom vrouwen in de sportsector. Dit heeft als gevolg dat het publiek minder snel resoneert met de storytelling met als gevolg dat er minder snel aandacht wordt gekregen voor het betreffende issue. UNESCO’s storytelling kent een dramatische, emotionele en politieke toon waarbij de gender bias in A.I. letterlijk een gezicht krijgt. De storytelling is een vertaling van de women empowerment als strategie van UNESCO. Dit onderzoek toont aan dat UNESCO succesvol is in de roep om politieke aandacht omtrent de gender bias in artificiële intelligentie door middel van storytelling aangezien organisaties, instituten en instellingen door UNESCO’s storytelling worden gemotiveerd om tot actie te komen. Echter, uit de analyse blijkt dat de bijdrage van de man achterwege wordt gehouden in de storytelling doordat de nadruk ligt op women empowerment. Dit doet af aan de effectiviteit van de storytelling aangezien de gender bias in A.I. wereldwijde gevolgen heeft. Ondanks het gedeeltelijke succes heeft UNESCO te maken met tegenwerkingen in het agenderen, oftewel: agenda denial. Tot op heden blijkt dat strategische tegenwerkingen zich uiten in de vorm van ontkenning van het probleem en tegenwerkingen gericht op het voorgenomen beleid. Vanuit het perspectief van Cobb en Ross (1997) worden deze vormen van tegenwerkingen in het agenderen geschaard onder de ‘lage kosten strategie’ en de ‘medium kosten strategie’. UNESCO weet de tegenwerkende krachten te overwinnen dankzij de concrete framing van de gender bias in A.I. en door concrete gebeurtenissen te benoemen in de storytelling. Naar verwachting zal toekomstig onderzoek andere vormen van agenda denial identificeren. Voortvloeiend op de hoofdvraag toetst dit onderzoek een hypothese, namelijk: ‘Indien de storytelling vanuit UNESCO een combinatie bevat van de zeven boeifactoren (Joos, 2021) en het identificatie-onderdeel waardoor het publiek resoneert met de storytelling (Kent, 2015), zal dit leiden tot succes in het agenderen van het issue van de gender bias in artificiële intelligentie op de politieke agenda van organisaties, instituten en instellingen’. Op basis van de bevindingen en de beantwoording van de onderzoeksvraag wordt de hypothese verworpen. Ondanks dat het issue van de gender bias in A.I. politieke aandacht krijgt dankzij UNESCO’s storytelling, blijkt de storytelling niet effectief te zijn. Gendergelijkheid in A.I. betreft een issue, die betrekking heeft op de totale populatie. Uitgaande hiervan is de bijdrage van de man in de gendergelijkheidsbevordering van belang. Echter, dit blijkt niet uit UNESCO’s storytelling. Vanuit het perspectief van Joos (2021) en Kent (2015) kan op basis van de respectievelijke boeifactoren en identificatie-theorie de vraag worden gesteld in hoeverre UNESCO het juiste publiek toespreekt. Vanuit een kritisch oogpunt, kent dit onderzoek een aantal kanttekeningen, namelijk: storytelling is niet in alle gevallen voldoende om agenda denial te doorbreken. Bovendien is een analyse vanuit het perspectief van storytelling niet alleszeggend over het agenderen van een onderwerp. Om de effectiviteit van de storytelling gender bias in A.I. op de agendavorming verder te onderzoeken, kan vervolgonderzoek worden gedaan naar de strategische vormen van agenda denial in een later stadium. Hierbij kan rekening worden gehouden met de bijdrage van de man in de gendergelijkheidsbevordering en de agendering op de politieke agenda elders, zoals specifiek de Europese Commissie. Tot slot wordt op basis van de bevindingen aanbevolen om de bijdrage van mannen op te nemen in de storytelling waardoor women empowerment als strategie naar de achtergrond treedt. Aangezien het een wereldwijde issue betreft, die eenieder aangaat, kan dit een positieve invloed hebben het beoogde resultaat. Zoals de vraag in de titel van dit onderzoek luidt: ‘Siri, is this really a man’s world?’, blijkt uit dit onderzoek dat het inderdaad een mannenwereld betreft, maar dat het niets zou zijn zonder bijdrage vanuit de vrouwen.Show less
Fiction – in the hands of powerful men and women – can influence society and politics, directly or indirectly. Although the role of a novelist is different from the role of a politician, they both...Show moreFiction – in the hands of powerful men and women – can influence society and politics, directly or indirectly. Although the role of a novelist is different from the role of a politician, they both have responsibilities towards society, especially if they are famous and powerful men like Houellebecq and Macron. The public, citizens in a democracy, also have their responsibility to be active and critical, but may not always be aware of "the art of manipulation". In this age, in which storytelling and "fake news" seem to have more impact (or credibility) than arguments and facts, we might state that the power of skillful writers is more important than ever. In what way are Houellebecq and Macron responsible for (the impact of) their writings, what is the power of their words, and what does this power mean in France today? In this thesis we compare Submission and Revolution, using theories from literature but also from sociology and historiography, notably the concepts of "performativity" and “storytelling”, applicable in several fields. Attentive to their differences, we'll compare a literary and a political book, analysing the use of fiction combined with politics and vice versa.Show less
In deze scriptie staat het onderzoeksmodel naar de kwaliteit van storytelling in online news galleries van Caple en Knox (2015) centraal. Het model dat een systematische beoordeling van de...Show moreIn deze scriptie staat het onderzoeksmodel naar de kwaliteit van storytelling in online news galleries van Caple en Knox (2015) centraal. Het model dat een systematische beoordeling van de kwaliteit van storytelling in online news galleries biedt, is pas een jaar oud en weinig in de praktische uitwerking en de toepasbaarheid getest. Het onderzoeksmodel bestaat uit drie onderdelen: image sequencing, text cohesion en news type. In dit onderzoek wordt specifiek onderzoek gedaan naar een onderdeel van het onderzoeksmodel namelijk text cohesion. In dit deel van het onderzoeksmodel worden de bijschriften van online news galleries beoordeeld. Aan de hand van een groter corpus dan dat Caple en Knox (2015) hebben gebruikt om het model op te stellen wordt het model geëvalueerd. Dat wil zeggen dat er dertig dagen lang dagelijks van achttien verschillende media online news galleries zijn vastgelegd in een databestand. Dit heeft een bestand opgeleverd van 508 online news galleries met daarin 8043 afbeeldingen met bijschrift. In deze database zijn tevens de algemene eigenschappen van de galleries vastgelegd en daarnaast zijn de waarden die in het onderzoeksmodel genoemd worden vastgelegd en gecodeerd. De vraag die centraal staat in het onderzoek is: “In hoeverre is het huidige onderzoeksmodel van Caple en Knox geschikt om kwaliteit in storytelling in online news galleries te evalueren?” Er wordt zowel kwantitatief als kwalitatief onderzoek gedaan naar een specifiek onderdeel in het onderzoeksmodel genaamd ‘text cohesion’, waarbij de bijschriften van de online news galleries aan bod komen. Het onderzoeksmodel bestaat ten tijde van het voorliggende onderzoek pas een jaar en de praktische uitwerking en toepasbaarheid ervan is nog niet geëvalueerd. Uit deze evaluatie zijn enkele aanvullingen op het huidige model naar voren gekomen die het model zouden kunnen verbeteren. Zo blijkt dat de sectie caption uniqueness als betrouwbaar te meten kan worden beschouwd, maar dat de sectie text relations uitbreiding behoeft. De sectie text relations valt uiteen in twee onderdelen welke na evaluatie door middel van dit onderzoek incompleet blijken te zijn. Daarom wordt in de conclusie van dit onderzoek beargumenteerd dat aan het onderdeel nuclearity de waarde ‘none’ toegevoegd moet worden en aan het onderdeel caption relations de waarde ‘thematic’ toegevoegd moet worden. Door het toevoegen van deze waarden aan het onderzoeksmodel kan op een meer betrouwbare wijze onderzocht worden wat de kwaliteit van van storytelling in online news galleries is.Show less
The thesis is discussing enhanced e-books in the realm of new media. Enhanced fiction novels as a literary genre of narrative still have low acceptance in the market of digital publishing. The...Show moreThe thesis is discussing enhanced e-books in the realm of new media. Enhanced fiction novels as a literary genre of narrative still have low acceptance in the market of digital publishing. The present thesis is focusing on two aspects which might account for the low popularity of reading enhanced fiction novels: the thesis questions first if enhanced e-books and their additional embeddings neglect the tradition of linear storytelling, a defining feature of the literary genre of narrative. Second, the thesis analyses if and to what extent enhanced e-books restrict imaginative freedom of narratives. These two characteristics, the linearity of storytelling and the power of imagination, are the raison d'être of narratives and might suffer from the enhanced form of fiction novels. The paper analyses these two aspects with a look at the precise nature of enhanced e-books and what function digital amplifications fulfill within them. Above the thesis raises the questions if enhanced fiction novels still follow the traditional idea of narrative in the sense of a story embedded in a narrative discourse and, finally, how digital enhancement influence the interpretation of the narrative.Show less
This research addresses the consequences of a shift from analogue to digital filmmaking on storytelling strategies in contemporary cinema. The drastic changes in the technology of representation...Show moreThis research addresses the consequences of a shift from analogue to digital filmmaking on storytelling strategies in contemporary cinema. The drastic changes in the technology of representation had a pivotal impact not only on the visual style of film, but have also lead to a rupture in the classic narrative tradition. Cause and effect strategies have been substituted by an inversely enthused logic of new media objects; consequently it is only viable to analyze contemporary cinema from this angle, addressing newly emerged complex narratives that have risen to the occasion in response to the ever-growing popularity of video games and the omnipresence of various web-based environments.Show less
