Deze masterthesis onderzoekt de manier waarop sagen over het vermeend in leven zijn van doodverklaarde popsterren retorisch worden geconstrueerd in traditionele nieuwsmedia en op het vernaculaire...Show moreDeze masterthesis onderzoekt de manier waarop sagen over het vermeend in leven zijn van doodverklaarde popsterren retorisch worden geconstrueerd in traditionele nieuwsmedia en op het vernaculaire web. Allereerst wordt een wetenschappelijk fundament gegeven voor het ontstaan van dit soort sagen. Met daarbij de conclusie dat populaire muziekcultuur in onze hedendaagse consumptiemaatschappij een prominente, haast religieuze rol heeft. Fans creëren een cultic milieu rondom een artiest, waardoor zij niet kunnen geloven dat een artiest sterfelijk is. Ter afbakening bestaat dit onderzoek uit case studies: sagen over de dood van Elvis Presley, Tupac en Kurt Cobain. Onderzocht wordt de manier waarop journalisten en forumdeelnemers op Nederlandstalige websites dit soort sagen wel of niet geloven. Daarbij zijn 44 nieuwsartikelen en 28 forumdiscussies onderwerp van onderzoek. Eerder onderzoek van Donovan (2004) en Burger (2014) gaven vier stijlen van (on)geloof: fervent geloof, instrumenteel geloof, debunking en ervaringsgeloof. Uit deze scriptie blijkt dat op het vernaculaire web al deze vormen van geloof ook naar voren komen. In het journalistieke discours komen fervent geloof en instrumenteel geloof niet voor. Wel blijkt dat journalisten middels distancing het oordeel van de (on)waarheid van een sage bij de lezer leggen. Zij geloven intrinsiek niet in een sage, maar vinden hem wel vermakelijk. Hiermee kan een vijfde geloofsvorm worden toegevoegd aan het model van Donovan en Burger: ludiek geloof. Hiernaast worden de argumenten van forumdeelnemers en journalisten onder de loep genomen. Aangetoond wordt dat de argumenten die op het vernaculaire web naar voren komen veel rijker en diverser zijn dan in nieuwsmedia. Het is aannemelijk dat journalisten vanwege hun journalistieke autoriteit het niet nodig achten om veel en diverse argumenten te gebruiken. Terwijl forumdeelnemers in een veel vrijer vernaculair discours de ruimte hebben om vrijer te spreken. Daarbij worden ook ethostechnieken onderzocht. En hieruit blijkt dat journalisten zeer gering ethos-technieken toepassen om de (on)waarheid van een sage aan te tonen. Ze variëren vooral de afstand tot de bron van een verhaal, om duidelijk te maken dat zij zelf niet achter het ontstaan van een sage zitten. Op fora worden er veel en verschillende ethos-technieken gebruikt. Gebruikers maken elkaar veelvuldig zwart of beroepen zich bijvoorbeeld op autoriteiten.Show less
Frames spelen op het gebied van mediastudies een belangrijke rol in de manier waarop burgers duiding aan bepaalde onderwerpen geven. Bij een kwestie die racisme en discriminatie in de hand zouden...Show moreFrames spelen op het gebied van mediastudies een belangrijke rol in de manier waarop burgers duiding aan bepaalde onderwerpen geven. Bij een kwestie die racisme en discriminatie in de hand zouden kunnen spelen, is het dus van belang te kijken hoe media Joden framen en hoe het vernaculaire web (de verzameling van nieuwsgroepen, blogs, wiki’s, lezersreacties, sociale netwerken en andere fora op het wereldwijde web, zie paragraaf 2.2.), hierop reageert. Dit onderzoek is gedaan aan de hand van een kwalitatieve inductieve framinganalyse, waarbij er is gekeken naar frames die voorkomen op de NOS, in het Algemeen Dagblad en in de Volkskrant. In de media werden er drie frames gehanteerd: het slachtofferframe (Joden ondervinden last van antisemitisme en de nasleep van de Holocaust); het religieframe (orthodox-Jodendom staat haaks op westerse normen en waarden en het totum-pro-parteframe (Israël is een compleet Joodse staat en alle Joden op de wereld zijn Israëli). Uit de Facebookdiscussies waren vijf frames te destilleren: eveneens het religieframe; het slachtofferframe; het conflictframe (Joden zijn verantwoordelijk voor het Israël-Palestinaconflict); het complotframe (Joden trekken achter de schermen aan de touwtjes) en het frame waarin antisemitisme de schuld van de islam is. Opvallend is dat er twee frames zijn die zowel in de media als op het vernaculaire web te vinden zijn, maar dat het slachtofferframe ook tegengesproken wordt. Hoewel de media een goede spreiding van frames hanteert, komt het conflictframe het meest naar voren in de Facebookreacties.Show less
Het doel van dit onderzoek is om te onderzoeken of de manier waarop meisjes en hun moeders online met elkaar communiceren over de HPV-vaccinatie verschilt met wat er in nieuwsmedia over het...Show moreHet doel van dit onderzoek is om te onderzoeken of de manier waarop meisjes en hun moeders online met elkaar communiceren over de HPV-vaccinatie verschilt met wat er in nieuwsmedia over het onderwerp wordt geschreven. Dit wordt gedaan aan de hand van een framinganalyse van zowel nieuwsberichten als forumberichten op het vernaculaire web. Het onderzoeksmateriaal bestaat uit twee discussieforums van zowel de site Girlscene als Viva en nieuwsberichten afkomstig van nationale Nederlandse bladen. De analyse heeft in totaal tot zeven frames geleid. Op de discussieforums van Viva werd het vooruitgangsframe, het proefkonijnenframe, het utilitaristische frame en het anti-risicoframe gevonden. Op de forums van Girlscene werd daarnaast ook nog twee andere frames aangetroffen: het anti medische frame en het individualistische frame. In de krantenberichten werd alleen het vooruitgangsframe, het anti-risicoframe, het utilitaristische frame en daarnaast nog een ander frame, namelijk het twee kwaden frame gevonden. Gesteld kan worden dat er sprake is van een afstand tussen het vernaculaire en institutionele discours. Forumgebruikers leggen de verantwoordelijkheid grotendeels bij het individu, terwijl journalisten in krantenberichten deze eerder bij instanties of groepen leggen. De invloed van de leek op het maken van de goede beslissing, wordt nauwelijks besproken in de nieuwsmedia. In plaats daarvan kiezen journalisten hoofdzakelijk voor officiële bronnen en hierdoor is sprake van eenzijdig brongebruik. Ook komen frames die wel in forumdiscussies naar voren komen niet naar voren in krantenberichten. Geconcludeerd kan dan ook worden dat de nieuwsmedia geen goede afspiegeling geven van hoe er over de HPV-vaccinatie wordt gedacht.Show less
Deze scriptie onderzoekt de constructie van autoriteit in krantenberichten en online forumdiscussies over de risico’s en gevaren van xtc-gebruik. Het corpus bestaat uit zowel regionale als...Show moreDeze scriptie onderzoekt de constructie van autoriteit in krantenberichten en online forumdiscussies over de risico’s en gevaren van xtc-gebruik. Het corpus bestaat uit zowel regionale als landelijke krantenartikelen en discussies van de forums Scholieren.com en Drugsforum.info die gaan over xtc-gebruik. Aan de hand van teksteigenschappen als referentiële strategieën, transiviteit en ethostechnieken, is onderzocht hoe autoriteit in het xtc-discours wordt geconstrueerd. Deze bevindingen zijn vervolgens gekoppeld aan theorieën over het vernaculaire web, ideologie en de risicomaatschappij. Uit de discoursanalyse blijkt dat het vernaculaire en institutionele discours twee aparte werelden zijn die vanuit een andere optiek naar de risico’s en gevaren van xtc-gebruik kijken. In het vernaculaire discours heerst de ideologie dat xtc-gebruik acceptabel is, zolang iemand maar op de hoogte is van de risico’s en gevaren en verantwoord gebruikt. De discussiedeelnemers praten over risico’s op individueel niveau en doen dit aan de hand van hun eigen ervaring; ze hebben geen deskundigen nodig. In het vernaculaire discours is er geen sprake van een xtc-probleem; daar gaat het over verantwoord en plezierig xtc gebruiken. In het institutionele discours wordt xtc-gebruik vooral gezien als maatschappelijk probleem en zijn het deskundigen die iets over de kwestie mogen zeggen en autoriteit krijgen. Er is weinig aandacht voor informele verhalen en als er een xtc-gebruiker aan het woord komt, wordt hij veelal overschaduwd door een expert.Show less
