Er zijn steeds meer jongeren met angstklachten. Uit onderzoek blijkt dat opvoedstijl een voorspeller kan zijn voor de hoeveelheid angstklachten bij adolescenten. Met name een (over)beschermende...Show moreEr zijn steeds meer jongeren met angstklachten. Uit onderzoek blijkt dat opvoedstijl een voorspeller kan zijn voor de hoeveelheid angstklachten bij adolescenten. Met name een (over)beschermende opvoedstijl zou samenhangen met angstklachten bij de adolescent. Maar welke aspecten van deze opvoedstijl leiden tot verhoging van angstklachten is nog niet volledig bekend. Bij een (over)beschermende opvoedstijl ligt de nadruk wellicht minder op het aspect cognitieve empathie. Als ouders heel beschermend zijn, zijn ze zich mogelijk minder bewust van de gevoelens en behoeftes van hun kind. Ouders proberen de emoties van het kind te controleren en tonen zo minder empathie, door minder ruimte voor emoties te geven. In de huidige studie is daarom onderzocht of verhoogde cognitieve empathie het verband tussen een (over)beschermende opvoedstijl en angstklachten bij adolescenten medieert. Hiertoe hebben 115 adolescenten, waarbij 102 vaders en 114 moeders, als onderdeel van een grotere studie, een reeks vragenlijsten ingevuld om deze variabelen te meten. Met de Interpersonal Reactivity Index werd cognitieve empathie van de ouders gemeten, met de Screen for Child Anxiety Related Emotional Disorders de angstklachten bij de adolescent en met de Parental Bonding Instrument de mate van een (over)beschermende opvoedstijl. Regressieanalyses toonden aan dat een (over)beschermende opvoedstijl van de ouders inderdaad positief samenhing met de angstklachten bij de adolescent, maar deze relatie werd niet gemedieerd door cognitieve ouderlijke empathie. De resultaten worden geïnterpreteerd en limitaties en vervolgonderzoeken worden besproken.Show less
Empathie vanuit de ouder speelt een belangrijke rol in de opvoeding. Veranderingen in het empathievermogen van ouders kunnen dan ook grote gevolgen hebben voor de ontwikkeling van het kind. Wanneer...Show moreEmpathie vanuit de ouder speelt een belangrijke rol in de opvoeding. Veranderingen in het empathievermogen van ouders kunnen dan ook grote gevolgen hebben voor de ontwikkeling van het kind. Wanneer ouders een verleden hebben met jeugdtrauma gerelateerd aan kindermishandeling, kan dat hun empathievermogen veranderen. Om een beter beeld hiervan te krijgen in de opvoedcontext, werd er onderzocht of ouders met een verleden met jeugdtrauma negatievere emoties ervaren als reactie op een nare gebeurtenis van hun kind en of dit verband gemedieerd werd door empathie. De steekproef bestond uit 115 adolescenten, waarvan 35 met een depressieve stoornis en 80 gezonde adolescenten. Eén of beide ouders van de adolescenten namen ook deel (n = 120 moeders, n = 108 vaders). Er werd een interactietaak afgenomen waarbij het kind een nare gebeurtenis met de ouder deelde en er werden vragenlijsten afgenomen die empathie en negatieve emoties maten. In dit onderzoek is er alleen gekeken naar de data van de ouders. Er werd een significant positief verband gevonden tussen jeugdtrauma en negatieve emoties in reactie op een nare gebeurtenis van het kind, β = 0.30, p < .001. Dit verband werd in tegenstelling tot de verwachting niet gemedieerd door empathie. Deze bevindingen hebben mogelijk belangrijke implicaties voor de praktijk en vervolgonderzoek. Zo kan het bijvoorbeeld bijdragen aan het ontwikkelen van hulpmiddelen voor ouders met een traumaverleden en aan de verbreding van het perspectief op jeugdtrauma en empathie. Dit is belangrijk om de negatieve gevolgen op de emotieregulatie van het kind te beperken.Show less
The experiences of interpersonal trauma can have long-lasting effects on multiple life domains including mental health. Literature suggests that the strength of this relation may be impacted by the...Show moreThe experiences of interpersonal trauma can have long-lasting effects on multiple life domains including mental health. Literature suggests that the strength of this relation may be impacted by the amount of experiential avoidance individuals use. This study aims to examine the relation between interpersonal trauma and depressive feelings and the impact of experiential avoidance on this relation. This was investigated by means of online self-report questionnaires performed by 27 females with an average age of 46.26 (SD = 11.85). To measure whether participants experienced interpersonal trauma the Life Events Checklist for DSM-5 was administered. Depression scores were assessed by means of the Patient Health Questionnaire-9. Experiential avoidance was measured with the Acceptance and Action Questionnaire- II. Linear and multiple regression analyses were performed, and indicated that females who experienced interpersonal trauma score significantly higher on depression than females who did not experience interpersonal trauma (p = .008, R 2 = .25). Findings of the multiple regression analysis indicate no significant interaction of interpersonal trauma and experiential avoidance (p = .614). However, experiential avoidance by itself was a significant predictor of depression (p =<0.01) and reduced the explanatory variance of interpersonal trauma. This possibly indicates a mediating effect of experiential avoidance on the relationship between interpersonal trauma and depression. Recommendations for future research is to investigate this possible mediating role of experiential avoidance on the relation between interpersonal trauma and depression. The current findings suggest that treatments 5 targeting greater experiential acceptance, possibly through peer support groups, might help victims of interpersonal trauma.Show less
