In een artikel uit 1994 beschrijft de (Oost-)Duitse germanist en classicus Volker Riedel de receptie van de oudheid als “geradezu konstitutives Merkmal der Literatur […], die in der DDR entstanden...Show moreIn een artikel uit 1994 beschrijft de (Oost-)Duitse germanist en classicus Volker Riedel de receptie van de oudheid als “geradezu konstitutives Merkmal der Literatur […], die in der DDR entstanden war“: dankzij de receptie van de oudheid konden de DDR-auteurs problemen van hun eigen tijd behandelen “auf einer metaphorischen Abstraktionsebene”. In zijn artikel, waarin hij ook de ‘dood van de oudheidreceptie’ na de val van de Muur impliceert, verwijst Riedel bijna uitsluitend naar de herinterpretatie van klassieke Griekse mythen. Vooral in de jaren tachtig was er echter een ‘Romeinse tendens’ waarneembaar bij auteurs als Heiner Müller en Volker Braun: in plaats van het ‘umdeuten’ van Griekse mythen brachten deze auteurs in hun werk juist elementen uit de Romeinse oudheid naar voren. Aan de hand van voorbeelden uit het late werk van Heiner Müller en het vroege werk van Müllers bewonderaar Durs Grünbein probeert deze scriptie een antwoord te geven op de vraag naar de continuïteit van de oudheidreceptie in het werk van DDR-auteurs voor en na de val van de muur in 1989: waarom wenden Müller en Grünbein zich vooral tot de laat-Romeinse geschiedenis in een literaire omgeving waarin de receptie van Griekse mythen alomtegenwoordig is?Show less
