Aan het einde van de vijftiende eeuw kwam de Hollandse stad Leiden in een situatie terecht die indertijd werd beschreven als een 'Staet ende atterminatie'. Na een enorme publieke schuld te hebben...Show moreAan het einde van de vijftiende eeuw kwam de Hollandse stad Leiden in een situatie terecht die indertijd werd beschreven als een 'Staet ende atterminatie'. Na een enorme publieke schuld te hebben opgebouwd, kon de stad in 1493 niet langer aan haar betalingsverplichtingen voldoen. In deze scriptie wordt aan de hand van stadsrekeningen en bestuurlijke bronnen uit de periode 1477-1515 besproken hoe Leiden weg kon zakken in dit schuldenmoeras en wat de gevolgen hiervan waren voor haar bestuurlijke autonomie. Hierbij speelde de uitgifte van lijf- en erfrenten een grote rol. Ondanks dat Leiden van 1504-1510 onder curatele van mr. Floris Oom van Wijngaarden werd geplaatst, lijken de maatregelen van de hertog na het uitbreken van de crisis niet tegenstrijdig te zijn geweest met de belangen van de Leidse stedelijke elite. Zij hadden er eveneens belang bij om de publieke schuld te saneren, omdat de stedelijke kredietwaardigheid hen persoonlijk aanging in de vorm van represailles die buitenlandse schuldeisers op hen toe konden passen in het geval van wanbetaling door de stad. Door de handen ineen te slaan wisten de stadsbestuurders en het landsheerlijk gezag Leiden te behoeden voor een werkelijk faillissement en de daarmee gepaard gaande verwoestingen.Show less
The sixties were a time of social movements, public debates and changing perspectives. It was the time that in the Rijksmuseum voor Volkenkunde new ideas about its collecting practice came up. But...Show moreThe sixties were a time of social movements, public debates and changing perspectives. It was the time that in the Rijksmuseum voor Volkenkunde new ideas about its collecting practice came up. But only little is known about the collecting practice and collections policy of the Rijksmuseum voor Volkenkunde in the 1960’s. This Master thesis was written to find out what these looked like. Research questions were: was there a collections policy in the sixties in the Rijksmuseum voor Volkenkunde? What did it look like? And is this collections policy reflected in the actual acquisitions, especially from Middle- and South-America? Three methods were used for collecting data: the jaarverslagen (annual reports), correspondence between the museum and the collectors and TMS (The Museum System, the museum’s collections database). A database was set up to combine information from TMS with that of the jaarverslagen. This database showed the total amount of objects given to and collected for and by the museum per year. The jaarverslagen, written by director Pott, proved to useful in understanding the difficulties in forming a new collections policy. The jaarverslagen also show the need to collect but this was not always possible due to financial problems. The correspondence between the museum and the collectors gave a good insight in the collecting practice. It can be concluded that there was no actual collections policy present in the sixties. The collecting practice very much depended on personal preferences of the director and the curators. However, there were some common ideas about collecting in the museum. One of them was that objects from ‘unknown’ cultures should be collected but in a way that visitors could identify with them. This can be clearly seen in the Borys Malkin and Luis Laffer collections. Also the idea of ‘saving’ parts of cultures before they disappeared is part of these common ideas. Malkin was one of the collectors that worked with this so-called ‘salvage anthropology’. Pott’s ideas about the collections policy are not very different from the collecting practice. His ideas are clearly visible in the collecting practice and this can lead to the conclusion that Pott was well aware of the difficulties and possibilities of the collecting practice.Show less
“Geen woning, geen kroning” is de bekende leus waarmee op 30 april 1980 verzet werd getoond tijdens de inhuldiging van koningin Beatrix. Gewapend met bakstenen en vuurwerk, werd er geprotesteerd...Show more“Geen woning, geen kroning” is de bekende leus waarmee op 30 april 1980 verzet werd getoond tijdens de inhuldiging van koningin Beatrix. Gewapend met bakstenen en vuurwerk, werd er geprotesteerd tegen de woningnood. Na deze rellen is de beeldvorming van krakers overheersend negatief geworden. Over de kraakbeweging en de radicalisering in Amsterdam is veel gepubliceerd. Omdat dit zo bekend is en het de beeldvorming van kraken grotendeels heeft bepaald, vraag ik mij af hoe de kraakbeweging in Leiden tot stand is gekomen. Na zorgvuldig vooronderzoek kwam ik erachter dat de kraakbeweging een veel breder draagvlak heeft, en het meer omvat dan alleen de onderwerpen woningnood en radicalisering. De hoofdvraag van deze scriptie is: Waarom werd de kraakbeweging meer dan een beweging die een oplossing zocht voor de woningnood? Bij deze hoofdvraag is de hypothese dat kraken niet alleen gebeurt op basis van woonbehoefte, maar dat er ook andere redenen zijn om te kraken.Show less
