In dit essay wordt de fotoserie Photos I’ll never take (2013) van Tina Reid-Peršin (1959) gerelateerd aan het familiealbum in de fotografie en moederschap als onderdeel van de identiteit van...Show moreIn dit essay wordt de fotoserie Photos I’ll never take (2013) van Tina Reid-Peršin (1959) gerelateerd aan het familiealbum in de fotografie en moederschap als onderdeel van de identiteit van vrouwen. In dit werk poseert de maker als moeder in archetypische familiefoto’s, samen met een pop die haar gewenste kind verbeeldt. Door het gebruik van de pop te relateren aan andere kunstwerken wordt het effect op de toeschouwer hiervan duidelijk. Zowel in de beeldcultuur in het dagelijks leven als in de beeldende kunst blijkt dat de vrouwelijke identiteit verbonden is aan moederschap. Door de handelingen van Reid-Peršin te koppelen aan de performativiteitstheorie kan geconcludeerd worden dat de maker invloed kan uitoefenen op haar identiteit. De privékwestie van onvruchtbaarheid is met deze serie naar het publieke domein gebracht en kan gezien worden als een kritiek op de vermeende maakbaarheid van het leven en het beeld van de moeder in de samenleving.Show less
In een poging tot het verwezenlijken van een indruk van het Israëlische volk werkte Brenner van 1978 tot 2003 aan een fotoproject wat resulteerde in het fotoboek Diaspora: Homelands in Exile (2003)...Show moreIn een poging tot het verwezenlijken van een indruk van het Israëlische volk werkte Brenner van 1978 tot 2003 aan een fotoproject wat resulteerde in het fotoboek Diaspora: Homelands in Exile (2003). In dit onderzoek wordt een van de foto’s uitgelicht om de relatie tot het herdenken van de Holocaust te onderzoeken. Het gaat hierbij om Survivors (1991): een portretfoto van vier Holocaustoverlevenden. Zij staan gericht met hun getatoeëerde identificatienummers uit het concentratiekamp Auschwitz in beeld. Binnen de traditie van Holocaustherdenking worden er verschillende media ingezet. Israëlische nabestaanden herdenken hun voorouders door diens identificatienummers ook te laten tatoeëren. Hiermee wordt de huid als nieuw medium voor herdenking geïntroduceerd. Wat betekent dit voor een foto als Survivors? Het doel van dit onderzoek is inzichtelijk maken welke positie de foto binnen de traditie van de Holocaustherdenking inneemt.Show less
Het gebruik van iconische foto’s in de krant gaat gepaard met een aantal moeilijke vraagstukken waar de redactie goed over na moet denken. Ten eerste zijn iconische foto’s vaak gruwelijk om te zien...Show moreHet gebruik van iconische foto’s in de krant gaat gepaard met een aantal moeilijke vraagstukken waar de redactie goed over na moet denken. Ten eerste zijn iconische foto’s vaak gruwelijk om te zien. Ten tweede zijn iconische foto’s vaak niet wat ze lijken en ten derde dienen ze geregeld een activistisch doel. Hoe gaan kranten om met deze moeilijkheden wanneer ze een iconische foto willen plaatsen? Hoe kiest de krant een foto bij een nieuwsartikel over een belangrijke gebeurtenis als er geen beeldrichtlijnen over iconische foto’s zijn en de ombudspersoon pas na het plaatsen van de foto een oordeel velt of het de juiste keus was om de foto te publiceren? Deze scriptie geeft daarom antwoord op de vraag: Hoe functioneren opvattingen en normen omtrent het gebruik van iconische foto’s in de Nederlandse kranten: de Volkskrant, de Limburger, Trouw en NRC, afgaande op ombudspersonen en beeldredacteuren werkzaam bij deze Nederlandse kranten?Show less
Onderzoek naar de verschuiving binnen het kunst-filosofisch debat over kunst in relatie tot pornografie en het obscene aan de hand van Dominick & Elliot (1979) van Robert Mapplethorpe.
Met dit onderzoek is geprobeerd een methode verder te ontwikkelen waarmee het twintigste-eeuwse discours over fotografie gecombineerd kan worden met de eenentwintigste-eeuwse fotografie, waarbij...Show moreMet dit onderzoek is geprobeerd een methode verder te ontwikkelen waarmee het twintigste-eeuwse discours over fotografie gecombineerd kan worden met de eenentwintigste-eeuwse fotografie, waarbij grote foto-archieven van honderden foto’s de norm zijn. Het zoekt naar de haalbaarheid van een methode om overeenkomsten in de winnende foto’s en fotoseries te ontdekken en poogt die methode in een langere lijn van onderzoek naar prijswinnende foto’s te plaatsen. Het praktische nut van een dergelijke methode is dat beeldelementen, in dit onderzoek tropen genoemd, meetbaar worden gemaakt. Hierdoor kunnen grote foto-archieven die soms meerdere jaargangen beslaan gemakkelijk met elkaar vergeleken worden. Dit wordt in dit onderzoek gedaan door de “Academy Awards” voor de fotojournalistiek, de Pulitzerpijs voor foto’s in de categorie Breaking News, te analyseren. In hoeverre borduren de foto’s die worden bekroond met die prestigieuze Amerikaanse prijs voort op de kennis van de westerse beeldcultuur bij de kijker en jury en hoe is dat überhaupt meetbaar? Als instrument om dit soort metingen te doen, wordt de theorie van de troop nader uitgewerkt. Het onderzoek poogt te bewijzen dat de elementen die een foto tot een prijswinnende foto maken herkenbaar en telbaar zijn. Ook wordt onderzocht in hoeverre deze elementen door juryleden en nieuwsconsumenten worden geïdentificeerd op basis van een bewuste of onbewuste bestudering van de westerse beeldcultuur, waarmee stereotypen die mogelijk bestaan bij westerse media nader kunnen worden bekeken. Om de theorie te onderbouwen is een onderzoek van Kleppe en Zarzycka uit 2013 gereproduceerd en aangevuld. Naast vragen over de bruikbaarheid van deze methode, is in deze reproductie ook een poging gedaan om de theorie van de troop van Kleppe en Zarzycka te ontwikkelen tot een middel dat bij andere prestigieuze fotoprijzen kan worden gebruikt, worden ook suggesties gedaan voor vervolgonderzoek. Concluderend wordt in dit onderzoek gesteld dat de aanwezigheid van tropen in Pulitzerprijsfoto’s inderdaad een rol speelt bij de uitreiking van de prijs. De foto’s die de afgelopen zeventien jaar de prijs hebben gewonnen delen dat ze op vergelijkbare manieren leed verbeelden. Deze verbeeldingen van leed die in dit onderzoek telbaar zijn gemaakt, keren vervolgens ook terug in de redenen die worden gegeven voor de nominatie van een productie. Die correlatie wordt gezien als een extra bevestiging voor de rol van tropen voor de positieve beoordeling van het werk.Show less
Het onderzoeksobject van deze scriptie betreft een specifiek onderdeel van het oeuvre van de fotograaf Michel Szulc-Krzyzanowski (1949), genaamd de Sequenties, gemaakt in de periode 1970-1985 (zijn...Show moreHet onderzoeksobject van deze scriptie betreft een specifiek onderdeel van het oeuvre van de fotograaf Michel Szulc-Krzyzanowski (1949), genaamd de Sequenties, gemaakt in de periode 1970-1985 (zijn ‘vintage’ serie). De onderzoeksvraag richt zich op hoe een toeschouwer zich tot verschillende Sequenties van deze kunstenaar verhoudt. Een aantal van deze werken wordt geanalyseerd door toetsing aan historische feiten rondom de geschiedenis van de menselijke waarneming en door toepassing van theorieën uit de filosofie (o.a. Vilém Flusser, Philippe Dubois), de neurowetenschappen (Rick Grush), de kunstkritiek (o.a. Rosalind Krauss, Janneke Wesseling, Maarten Vanvolsem) en de fotografie- en filmkritiek (o.a. Laura Mulvey, Vivian Sobchack). De analyse focust zich op de verhoudingen tussen wereld, object, subject (fotograaf en toeschouwer), fotografische afbeelding en de fotocamera.Show less
Realisme is een veelbesproken begrip dat onderhevig is aan eindeloze filosofische discussies. Ook binnen de mediatheorieën van onder andere film en fotografie is het een onderwerp dat zeer...Show moreRealisme is een veelbesproken begrip dat onderhevig is aan eindeloze filosofische discussies. Ook binnen de mediatheorieën van onder andere film en fotografie is het een onderwerp dat zeer regelmatig aan bod komt. Zo kunnen beide media gezien worden als hulpmiddelen om de ‘onbemiddelde waarheid’ vast te leggen, maar zijn deze ook beide gedreven in het creëren van fictieve taferelen. Vooral in het geval van cinema kan de mogelijkheid tot het creëren van illusies gezien worden als één van de kernpunten voor het daverende succes van het medium. Echter, bij het creëren van nieuwe, imaginaire werelden, ontstaan ook andere (filmische) wetten en regels dan die wij in onze realiteit gewend zijn. Deze afwijkende noties van realiteit hebben onder andere invloed op de manier waarop film en fotografie gebruikt en gezien worden. Zodoende is dit onderzoek erop gericht om erachter te komen hoe de media film en fotografie in films ingezet worden om de grenzen van onze realiteit te overschrijden.Show less
Bachelor thesis | Cultural Anthropology and Development Sociology (BSc)
closed access
Foto’s maken een belangrijk deel uit van onze dagelijkse communicatie, waarvan zich tegenwoordig een groot deel digitaal afspeelt, in zowel privé als publieke context. Mensen produceren echter al...Show moreFoto’s maken een belangrijk deel uit van onze dagelijkse communicatie, waarvan zich tegenwoordig een groot deel digitaal afspeelt, in zowel privé als publieke context. Mensen produceren echter al langere tijd enorme persoonlijke beeldarchieven, waarvan sommigen reeds gebruikt worden als bron voor wetenschappelijk onderzoek (bv. Historisch Beeldarchief Migranten) of artistiek onderzoek (bv. ED IT van Ola Lanko of Ebifananyi: The Photographer Deo Kyakulagira van Andrea Stultiens ). Als onderdeel van de digitale revolutie (Edwards 2005:41; Nimis 2015:2) worden ook oude analoge foto’s gescand zodat ze digitaal beschikbaar worden voor gebruik in wederom zowel privé als publieke context. Binnen de antropologie en aangrenzende disciplines als kunstgeschiedenis en archiefwetenschappen wordt dit onderwerp momenteel uitbundig besproken, met name vanwege de snelle ontwikkelingen op gebied van technologie die hun naslag hebben op de mogelijkheden voor het gebruik van foto’s en archieven. In essentie vertellen alle foto’s - maar met name historische - verhalen uit het verleden (Edwards 2006:27). Foto’s worden echter ook gebruikt om te reflecteren op het heden en de toekomst (Derrida in Hamilton 2002:40). Technologische ontwikkelingen en het behoud van cultureel erfgoed hebben tot gevolg dat analoge foto’s en archieven gedigitaliseerd worden. Wat is de invloed van digitalisering van historische privé-fotoarchieven uit Afrika op de mogelijkheden voor gebruik van dit materiaal in de reconstructie van persoonlijke Afrikaanse geschiedenissen? Persoonlijke fotoarchieven lijken zich steeds vaker aan te dragen als bron voor alternatieve (Castro in Nimis 2015:2; Pinney 2013) en creatieve geschiedenissen (Haney & Schneider 2014:307), door het archief en archiefmateriaal op etnografische wijze te benaderen. Daarbij worden de ‘tacit narratives’ (Ketelaar 2001:132) van het archief en haar materiaal gevormd. Doordat deze alternatieve geschiedenissen inspelen op het collectieve geheugen van inwoners van een bepaald land, blijkt deze vorm van reconstructie van geschiedenis met name belangrijk binnen de context van een koloniaal verleden en ingewikkelde omstandigheden voor fotoarchieven zoals op het Afrikaanse continent het geval is (Haney & Schneider 2014:309). Een etnografische benadering van het archief, dat wil zeggen aan de hand van een beschrijvende analyse, waarbij niet alleen de documenten maar ook de creatie daarvan betrokken wordt, kan een heldere reflectie geven over de manier waarop geschiedenissen reeds zijn en opnieuw kunnen ontstaan (Stoler 2002:91). De hercontextualisering van de foto’s door digitalisering en de sociale biografie of semantic genealogy (Ketelaar 2001:138) van het fotoarchief zijn belangrijke onderwerpen waar binnen de antropologie over gediscussieerd wordt. In deze thesis wordt vanuit antropologische en aangrenzende literatuur kritisch gekeken naar deze discussie. Het privé-fotoarchief in Afrika blijkt een complex concept en wie deze archieven tot leven kan brengen zou een onderwerp kunnen zijn voor toekomstig antropologisch onderzoek.Show less
