In dit onderzoek staat centraal hoe in 2017 op Twitter de ongeloofwaardigheid van de media, in de context van de MH17-ramp, discursief werd geconstrueerd. Daarbij is gebruik gemaakt van Luhmanns...Show moreIn dit onderzoek staat centraal hoe in 2017 op Twitter de ongeloofwaardigheid van de media, in de context van de MH17-ramp, discursief werd geconstrueerd. Daarbij is gebruik gemaakt van Luhmanns theorie over ver- en wantrouwen als middel om de complexiteit van de wereld te verminderen. De onderzoeksvraag is beantwoord middels een op Foucault geïnspireerde discoursanalyse waarbij gebruik is gemaakt van 415 tweets die uitingen van wantrouwen en mediascepticisme bevatten. Data is verzameld via Obi4Wan. Uit de 415 tweets zijn drie discursieve thema’s gedistilleerd, waarvan het dominante thema ‘mainstream media als propaganda-instrument’ nader is onderzocht. De perceptie van accounts is dat media ingezet wordt, of zichzelf inzetten, als propaganda-instrument voor de overheid. Media zouden niet geloofwaardig zijn omdat zij niet onafhankelijk zijn; zij misbruiken hun macht om de publieke opinie te sturen met misleidende informatie. Door alternatieve media te vertrouwen en gevestigde media te wantrouwen, wordt regulier nieuws door accounts afgestoten. Dit afstoten is een actieve keuze en zorgt voor complexiteitsreductie omdat andere keuzes en opties worden ontweken. De hoofdvraag laat zich niet kort en bondig beantwoorden omdat de ongeloofwaardigheid van de media in de context van de MH17-ramp op meerdere manieren discursief wordt geconstrueerd. Via discours wordt gedistantieerd van de ‘leugens’ van de media waardoor de accounts dichterbij hun eigen ervaren werkelijkheid blijven. Mogelijkheden voor vervolgonderzoek worden genoemd. Show less
This thesis focusses on the question: How has the Chinese propaganda department propagated stories in and outside of China through its new-type mainstream media since the 18th CCP Congress in 2012?...Show moreThis thesis focusses on the question: How has the Chinese propaganda department propagated stories in and outside of China through its new-type mainstream media since the 18th CCP Congress in 2012? The CPD endeavours to send a coherent message to different audiences in order to enhance China’s international image by applying a new media-management strategy that aims at telling better stories to the world about China. This thesis endeavours to identify the rationales of the CPD through an analysis of its structure and the aims of the new media-management strategy. As a case study, eight video clips will be analysed, interpreted and discussed alongside the academic research in order to draw conclusions. On the basis of the video clip analyses, the conclusion is that the CPD tells four different narratives at this moment: the Chinese Dream and rejuvenation discourse; the Belt and Road Initiative; China’s desire to pursue diversity and inclusivity for all in the international system; and using Xi Jinping as a popular idol. Moreover, this thesis shows that the clips fit in the longer tradition of Chinese political communication in the form of visual tifa.Show less
In hoeverre zijn massamedia een propagandamachine voor de overheid? Factoren als advertenties, financiële en sociale controle en commercialisatie kunnen zorgen voor oneerlijke berichtgeving. In dit...Show moreIn hoeverre zijn massamedia een propagandamachine voor de overheid? Factoren als advertenties, financiële en sociale controle en commercialisatie kunnen zorgen voor oneerlijke berichtgeving. In dit onderzoek vergelijk ik De Volkskrant met De Correspondent om deze hypothese te toetsen.Show less
Research master thesis | History: Societies and Institutions (research) (MA)
open access
After WWII the Dutch government wanted to be more involved in informing the public of its doings and in preparing it for the dangers that might present themselves. One of the ways to reach the...Show moreAfter WWII the Dutch government wanted to be more involved in informing the public of its doings and in preparing it for the dangers that might present themselves. One of the ways to reach the public were the newsreels shown in movie theaters, which had a weekly reach of over 1 million. Through the Rijksvoorlichtingsdienst (Government Informing Service) the government installed an editorial committee which safeguarded the newsreels and determined which items should be shown and which were deemed unfit. This committee had members of the RVD, journalists and Polygoon-Profilti editors. Over the years this committee grew to a standing committee with its own morals and values. When the cold war accellerated with the events of 1948-1950, the government now had a renewed interest in the items shown in the newsreels. Their content could potentially be used in the fight against communism. This paper investigates how newsreels were made, with what convictions they were made and to what extent the government controlled or tried to control this committee. In doing so, the paper also investigates the interplay between the committee and the government in the setting of the early cold war.Show less
