Het tafelbestek zoals men dat kent in Europa heeft niet altijd bestaan in de huidige vorm. De interesse vanuit verscheidene musea in eetgewoonten en -gerei in de afgelopen eeuw is aanzienlijk. Het...Show moreHet tafelbestek zoals men dat kent in Europa heeft niet altijd bestaan in de huidige vorm. De interesse vanuit verscheidene musea in eetgewoonten en -gerei in de afgelopen eeuw is aanzienlijk. Het grote aantal tentoonstellingen waarin de tafelcultuur en de totstandkoming daarvan de hoofdrol speelt, onderstreept de toegenomen interesse. In veel van deze tentoonstellingen wordt met name gefocust op kunstnijverheidsobjecten uit de hoogtijdagen van eetgerei. Dit geldt ook voor tentoonstellingen waarin de vork een rol speelt. De vork is in Byzantium geïntroduceerd en als eerste gemeengoed geworden in Italië. In deze scriptie wordt, middels het bestuderen van een aantal voorbeelden van de Italiaanse schilderkunst uit de Renaissance, waarin de vork actief wordt gebruikt bekeken in hoeverre dit gebruik overeenkomt met bestaande theses over de opkomst vande vork. In de bestudeerde literatuur is geconstateerd dat de acceptatie van de tafelvork als gemeengoed in Italië is aangemoedigd door bepaalde etenswaren en ontwikkelingen binnen de cultuur en tafelgewoonten tijdens de Cinquecento. Op de bestudeerde voorbeelden is echter enkel de invloed van de individualistische mentaliteit en de behoefte aan praal in zowel decorum als tafelmanieren tijdens de 15de en 16e eeuw te zien.Show less
Dit onderzoek betreft een groep van zes unieke, rijk gegraveerde zestiende-eeuwse Engelse vergulde zilveren schalen – zogeheten spice dishes. Deze werden in 1573-1574 gemaakt voor de Engelse...Show moreDit onderzoek betreft een groep van zes unieke, rijk gegraveerde zestiende-eeuwse Engelse vergulde zilveren schalen – zogeheten spice dishes. Deze werden in 1573-1574 gemaakt voor de Engelse staatsman William Cecil, 1e Baron Burghley (1520-1598) om te worden gebruikt bij banqueting. Banqueting was een bijzonder verschijnsel binnen de zestiende-eeuwse Engelse tafelcultuur. Rond 1520 ontstond aan het Engelse hof het gebruik om na sommige maaltijden zoete lekkernijen – banqueting stuffe – te serveren aan een select gezelschap in een speciaal daarvoor gebouwde ruimte – een banqueting house. Dit gebruik werd gaandeweg overgenomen door de adel en de gegoede burgerij. Zestiende-eeuws Engels zilveren banqueting-vaatwerk is zeldzaam en er is relatief weinig onderzoek naar verricht. Over de specifieke context waarin spice dishes werden gebruikt en over William Cecil is wel veel bekend. Om meer inzicht te verkrijgen in de functie van Burghley’s schalen wordt onderzocht hoe met name de iconografie ervan zich verhoudt tot hun eigenaar en tot de context waarin ze werden gebruikt. Daarvoor wordt gebruik gemaakt van een combinatie van kunsthistorische en cultuurhistorische literatuur en primaire bronnen die betrekking hebben op zestiende-eeuws Engels zilver, op William Cecil en op een aantal belangrijke componenten van banqueting, waaronder banqueting houses en banqueting stuffe. Deze methode biedt aanvullende inzichten in de functie die deze spice dishes voor Burghley vervulden en in de functie die banqueting-vaatwerk in het algemeen had voor de Engelse adel rond 1575. De bevindingen bieden een aantal aanknopingspunten voor nader onderzoek naar de materiële cultuur van banqueting.Show less