In this thesis, I examine the gothic and metafictional genre elements of Mark Z. Danielewski's novel 'House of Leaves.' Chapter 1 is split into two sections: section 1.1 contains an analysis of the...Show moreIn this thesis, I examine the gothic and metafictional genre elements of Mark Z. Danielewski's novel 'House of Leaves.' Chapter 1 is split into two sections: section 1.1 contains an analysis of the gothic elements present in 'The Navidson Record' central to the novel and, in section 1.2, I proceed to examine the novel's metafictional characteristics and how metafiction and Gothicism are intertwined in the text. In both preceding sections, the reader's knowledge gap—referred to in my thesis as the epistemological gap—is prevalent in my reading of the novel. Consequently, in Chapter 2 I explore this knowledge gap further, relating it to the gothic and metafictional elements analyzed in the preceding chapter. Lastly, I argue that the audience might fill the epistemological gap by projecting their own personal interpretations of the text onto it. One of the main characters inside the narrative, Johnny Truant, projects his childhood trauma onto the text and processes it in his annotations to 'The Navidson Record.'Show less
Bachelor thesis | Film- en literatuurwetenschap (BA)
closed access
Deze scriptie past Svetlana Boyms off-modern (The Future of Nostalgia, 2001) toe om in intertekstualiteit een verdiepende, nostalgische laag te duiden. Intertekstualiteit wordt ook als affectief...Show moreDeze scriptie past Svetlana Boyms off-modern (The Future of Nostalgia, 2001) toe om in intertekstualiteit een verdiepende, nostalgische laag te duiden. Intertekstualiteit wordt ook als affectief gezien in Richard Dyers definitie van pastiche (Pastiche, 2007), die in deze scriptie gebruikt wordt om het argument te verstevigen. Hierbij wordt het sci-fi subgenre van retrofuturisme in deze scriptie voor het eerst als off-modern geanalyseerd, doordat het nostalgisch als pastiche naar voorlopers verwijst om nieuwe verhaalwerelden te creëren. Mijn lezing van retrofuturisme als off-modern verklaart waarom het genre zo veel aantrekkingskracht heeft, het gaat creatief om met het verleden door met het verleden mee naar de toekomst te kijken. Het genre bevraagt hier de ‘zijpaden’ van het verloop van de geschiedenis mee. Deze nostalgische en affectieve laag gaat tegen Frederic Jameson’s lezing van intertekstualiteit als platgeslagen betekenis in (Postmodernism, 1991). Intertekstuele verwijzingen zijn off-modern door ze als ruïnes en als souvenirs te lezen, voorbeelden die Boym gebruikt. Ze zijn ruïnes doordat het overblijfselen zijn van eerdere teksten waarop nieuwe teksten gebouwd worden. Ze laten sporen achter in nieuwe teksten die ons bewust maken van hun geschiedenis en vallen daarom onder reflectieve nostalgie. Verwijzingen zijn souvenirs doordat het fragmenten zijn die de verbinding tussen het verleden en het heden expliciet maken. Ze wekken een verlangen op naar de oudere teksten. Ik leg deze metaforen uit aan de hand van de retrofuturistische videogame Fallout: New Vegas, die veel intertekstuele verwijzingen bevat. Daarnaast lees ik op het verhaalniveau het spel als interactief off-modern. Dat intertekstuele verwijzingen off-modern affect hebben is nog niet eerder uiteengezet. Deze nieuwe lezing van intertekstualiteit als off-modern maakt het mogelijk om verwijzingen op affectieve, geëngageerde wijze te analyseren.Show less
Bachelor thesis | Film- en literatuurwetenschap (BA)
closed access
De scriptie wat u zo zal lezen heeft betrekking op de verschillende vormen van schizofrenie die de Amerikaanse postmoderne tv-serie Mr Robot (2015-) kenmerken. De serie gaat over de mentaal...Show moreDe scriptie wat u zo zal lezen heeft betrekking op de verschillende vormen van schizofrenie die de Amerikaanse postmoderne tv-serie Mr Robot (2015-) kenmerken. De serie gaat over de mentaal instabiele hacker Elliot Alderson (Rami Malek) die door middel van zijn expertise in hacken een virtuele revolutie in gang zet om de wereld volgens hem een betere plek te maken. Net als in de film Fight Club (1999) heeft het hoofdpersonage te maken met een andere persoonlijkheid (namelijk Mr Robot, gespeeld door Christian Slater) wiens aard op het eerste gezicht niet kenbaar is voor zowel het personage als de kijker; je ziet de andere persoonlijkheid aanvankelijk als een ander personage en niet als een onderdeel van de hoofdpersoon. Hier is dan al sprake van een onbetrouwbaarheid; de serie is niet gemakkelijk te duiden en als kijker moet je een bepaalde kijkhouding aannemen die eerder leidt tot de “waarheid”, voor zover daar sprake van is. Een aantal intrigerende kenmerken die de serie bevat is bijvoorbeeld het onduidelijke ziektebeeld van Elliot, de grote hoeveelheid intertekstuele verwijzingen naar eerdere (klassieke) werken, het gebruik van een “unreliable narrator” (wat ruimte biedt voor interpretatie en grootschalige discussies op het internet genereert) en het heterogene karakter van de serie op het gebied van genre, editing en cinematografie zijn allemaal kenmerken die mij als kijker en fan aanspreken. Met deze scriptie ga ik dus in op deze interessante kenmerken en tracht ik aan te tonen dat er op meerdere niveaus sprake is van een bepaalde vorm van schizofrenie binnen de serie Mr Robot. Hierbij doel ik op klinisch en cultureel niveau en ook op het niveau van de kijker. Daarnaast zal ik ook een poging wagen om een verwevenheid te vinden die deze niveaus met elkaar verbindt. De onderzoeksvraag luidt dan als volgt: In welke vormen komt schizofrenie voor in de serie Mr Robot en op welke manier zijn de vormen in elkaar verweven? Op wetenschappelijk niveau is er (nog) niet bijzonder veel geschreven over de serie en vooral met betrekking tot de specifieke onderzoeksvraag. In deze scriptie maak ik onder andere gebruik van het werk van Thomas Elsaesser, Fredric Jameson, Richard Dyer, Jean Baudrillard, Seymour Chatman, Peter Verstraten, Shoshana Felman en Dori Laub.Show less
