Taxidermy within contemporary art is a relatively new phenomenon, however, it can be used to express various societal concepts and issues, such as relationships between humans and animals, the meat...Show moreTaxidermy within contemporary art is a relatively new phenomenon, however, it can be used to express various societal concepts and issues, such as relationships between humans and animals, the meat and fur trade or animal rights activism. A case study of Katarzyna Kozyra’s Pyramid of Animals can be considered valuable, given that it also features a video of an animal’s slaughter next to the sculpture. Artworks including taxidermy can gather greatly varying receptions, which is the base for this paper. The effectiveness in propelling the artowrks’ message as well as their response is important to analyse.Show less
In this thesis late medieval fight books (1350-1550) are placed in various martial contexts. In chapter 1 a proposal is made for defining the concept of ritual combat and this concept than is...Show moreIn this thesis late medieval fight books (1350-1550) are placed in various martial contexts. In chapter 1 a proposal is made for defining the concept of ritual combat and this concept than is applied to the late medieval period. Three types of ritual combat could be recognised: judicial combat, courtly combat and commoners combat. In chapter 2 a methodology is proposed for both for analysing and reconstructing the combat techniques described fight books, including filming the reconstructions, and a methodology for placing these techniques in the discussed ritual combat forms using ‘dimensions of meaning’. In chapter 3 both methodologies are tested on the two manuscripts of Johannes Lecküchner and demonstrate that his work was intended for the contexts of courtly combat and commoners combat.Show less
De maatschappij wordt gedomineerd door groeiende conflicten naar aanleiding van de vluchtelingenstroom, migratie en het botsen tussen culturen, religies en andere diversiteiten. Kunstenaars...Show moreDe maatschappij wordt gedomineerd door groeiende conflicten naar aanleiding van de vluchtelingenstroom, migratie en het botsen tussen culturen, religies en andere diversiteiten. Kunstenaars springen in op deze momenten van conflict om verschillen te duiden, te verklaren en mensen te verbinden. Deze kunst wordt ook geëngageerde kunst genoemd, doordat deze betrokkenheid balanceert op de grens van het maken van kunst en het helpen van mensen in de maatschappij. Een groot verschil met niet-geëngageerde kunst is dat deze geëngageerde kunstenaars met hun kunst niet enkel bepaalde situaties analyseren of bekritiseren, maar ook zelf de handen uit de mouwen steken om een poging doen om bijvoorbeeld politieke besluitvorming te beïnvloeden die verder gaat dan protest. Dit wringt, doordat de grens wat kunst is, die toch al heel precair was, nog vager lijkt te worden. Nadat ik op de filosofie van Hannah Arendt stuitte, merkte ik dat dit een interessant kader kan bieden om deze geëngageerde kunst te analyseren. Hannah Arendt bespreekt namelijk twee cruciale onderdelen in haar filosofie: Het politieke handelen en de rol die kunst heeft in dat politieke handelen. Ze stelt dat de kunstenaar die het werk maakt, geen directe invloed kan uitoefenen op het politieke handelen. Het werk wordt gemaakt, het object is af en zou aanleiding kunnen geven tot discussies. Maar of dit daadwerkelijk gebeurt, is buiten de macht van de kunstenaar. Als dit sec het geval is, dan zou dat betekenen dat de geëngageerde kunstenaar aan een onmogelijke taak is begonnen. Is de filosofie van Hannah Arendt nog toepasselijk? En zo ja, op welke manier is dat het geval, of zou dat kunnen zijn? Ik zal mij toespitsen op de video Episode III van Renzo Martens. Zijn werkwijze lijkt zich af te zetten tegen het engagement, maar poogt te spelen met verwachtingspatronen van de toeschouwer en deze juist te activeren. Hierdoor wordt de grens opgezocht wat ethisch acceptabel is en wordt de vraag gesteld wat de grenzen van de vrijheid van de kunstenaar behelst. Het medium video wordt sinds 1960/1970 gebruikt als kunstvorm en is daarmee relatief nieuw in vergelijking met traditionele kunstvormen. Daarnaast wordt vandaag de dag video veelal gebruikt (tv, internet) in de enorme mediastroom waarin informatie de mensen bereikt. Het werk van Martens balanceert op de grens van zijnde een documentaire of kunstwerk, ` waarmee hij de vraag stelt of zo’n afbakening nog relevant is. Wat ligt er nog binnen de macht van de geëngageerd kunstenaar en kan een kunstenaar zoals Renzo Martens invloed hebben of verandering teweegbrengen in een maatschappij die overspoeld is geraakt met media beelden?Show less
Veel mensen baseren zich op informatie uit de media om zich een beeld te vormen over bedrijven (Dowling, 1986, p. 112). In dit artikel wordt beargumenteerd dat het verhelderend kan werken om...Show moreVeel mensen baseren zich op informatie uit de media om zich een beeld te vormen over bedrijven (Dowling, 1986, p. 112). In dit artikel wordt beargumenteerd dat het verhelderend kan werken om beeldvorming door de media vanuit een narratief perspectief te benaderen. Dit wordt gedaan door middel van een casus. Hierin wordt onderzocht welk beeld er over de Rabobank als personage wordt geschetst in NOS-berichtgeving en hoe dit beeld verandert door de onthulling van de Libor-fraude. Dit onderzoek combineert narratologische begrippen met specifieke begrippen uit corporate research om het personage zo volledig mogelijk te omschrijven. Het Rabobank-personage blijkt uit vier verschillende rollen te bestaan: bedrijf, slachtoffer, dader en expert. De expert-rol bleek het dominantst te zijn: in deze rol wordt de door Rabobank beoogde identiteit positief bevestigd door de journalistiek. Na de onthulling van de Libor-fraude wordt de bank niet langer als expert of slachtoffer opgevoerd. Opvallend is dat NOS de Rabobank pas neerzette als dader nádat de fraude werd bevestigd door officiële bronnen. Dit roept vragen op over het onafhankelijke en kritische karakter van financieel nieuws.Show less
